Kolejnym punktem naszej sobotniej wycieczki było tytułowe wzgórze. Teraz będą trzy krótkie odcinki. Poprzednio byłem tutaj 13 lutego tego roku. Na początku z ulicy Jurija Gagarina zjechaliśmy w ulicę Kościelniaka i zatrzymaliśmy się na granicy lasu i zabudowań.



Od razu zachodnim skrajem lasu ruszyliśmy na północ.



Mijamy dęba czerwonego - Quercus rubra.



Mijamy robinię akacjową - Robinia pseudoacacia.



Mijamy czeremchę amerykańską - Padus serotina.



Mijamy orlicę pospolitą - Pteridium aquilinum.



Wchodzimy w pierwszy cypel lasu. Mijamy brzozę brodawkowatą - Betula pendula.



Dalej drzewostan jest bardzo mieszany.





Wychodzimy na skraj pola uprawnego.



Od razu wchodzimy do lasu mijając okazałego dęba szypułkowego - Quercus robur.



Las jest bardzo mieszany.





Osiągamy podnóże hałdy. Tutaj dominują brzozy brodawkowate - Betula pendula.



Obchodzimy ją z prawej strony. Mijamy młode klony jawory - Acer pseudoplatanus.



Mijamy jesion wyniosły - Fraxinus excelsior.



Odbijamy w lewo. Ruszamy w górę stoku.





Po prawej stronie ścieżki znajduje się rów. Jego zbocza porasta kłosownica - Brachypodium.





Wchodzimy do zarastającego kamieniołomu wapieni.





W trawach skrywa się świetlik łąkowy - Euphrasia rostkoviana.



W niecce wyrobiska znajduje się spora kępa wiesiołka - Oenothera. Gatunku chwilowo nie określam.











Oto kolejny widok zieleni. Jest tutaj młody dąb szypułkowy - Quercus robur.



Najważniejsza jest ściana wyrobiska. Zdaniem geologa znawcy triasu to tylko wapienie komórkowe warstw gogolińskich dolnych. Tutaj na pewno nie ma dolomitów kruszconośnych.











Ponadto jest tutaj krwiściąg mniejszy - Sanguisorba minor.



Jest ostrożeń polny porażony przez Phoma macrostoma.



Jest dziewanna wielkokwiatowa - Verbascum densiflorum.







Jest jeszcze posłonek - Helianthemum nummularium (L.) Mill. ssp. obscurum.





Teraz po prostu opuszczamy ten kamieniołom.