Wchodzimy w kolejną partię lasu. Na razie szału nie ma.





Po kilkudziesięciu metrach natrafiam na partię lasu z przewagą sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.







Po chwili następuje radykalna zmiana.



Teren w sąsiedztwie drogi jest nierówny.



Dalej dominuje dąb czerwony - Quercus rubra.





Tak jest przez dłuższy czas.





Jest też robinia akacjowa - Robinia pseudoacacia.



Oto kolejne nierówności terenu.







Idę dalej.



Oto pierwszy w tym odcinku kruszczyk - Epipactis.



Droga biegnie prosto. Przegradza ją powalony dąb czerwony - Quercus rubra.





Najstarsze drzewa w tej okolicy to brzozy brodawkowate - Betula pendula.



Oto drugi w tym odcinku kruszczyk - Epipactis.



Oto powalona brzoza brodawkowata - Betula pendula.



Oto trzeci w tym odcinku kruszczyk - Epipactis.



Są tutaj także pozostałości konstrukcji.



W oddali widać płat boru. Na pierwszym planie z prawej strony znajduje się okazały dąb szypułkowy - Quercus robur.



Wchodzę pomiędzy sosny zwyczajne - Pinus sylvestris.



Tutaj trafił się czwarty w tym odcinku kruszczyk - Epipactis.



Rozglądam się. Bór sprawia wrażenie bardzo świeżego.





Podłoże jest tutaj bardzo nierówne.





Wracam na drogę. Ponownie dominują drzewa liściaste.





Drogę przegradza powalona sosna zwyczajna - Pinus sylvestris.



Nieco dalej pojawia się gruz.



Oto kolejny dąb czerwony - Quercus rubra.



Ten gatunek w dalszej części drzewostanu dominuje.







Oto kolejna grupa dość starych brzóz brodawkowatych - Betula pendula.



Trafiła się jeszcze nerecznica samcza - Dryopteris filix-mas.





Oto młoda czubajka kania - Mrolepiota procera.



Jestem już na skraju lasu.



Oto granica a zarazem ulica o niewyszukanej nazwie. Po prostu Strefa Przemysłowa II.