Idę dalej. Ta droga po około 300 metrach doprowadziła by mnie do ulicy Wojska Polskiego. Ponieważ odbiłem w lewo w las w sumie w tym odcinku pokonałem około 600 metrów.



Po drodze mijam klon zwyczajny - Acer platanoides.





Ruszam dalej. Las ma charakter boru bardzo nieświeżego.





Mijam klon jawor - Acer platanoides.



Dalej bór po lewej stronie drogi jest bardzo mieszany.





Przekraczam magistralę energetyczną, która przecina ten las w osi wschód - zachód.





Tutaj odbijam w lewo, wchodząc do lasu.



Niemalże natychmiast znajduję kruszczyka - Epipactis.



Rozglądam się po lesie.







Natrafiam na skupisko trzęślicy modrej - Molinia caerulea.









Nieco dalej pojawia się gęstwina bez roślin zielnych w runie.



Tutaj swoistą dominantę stanowi czeremcha amerykańska - Padus serotina.









Mijam kępę brzozy brodawkowatej - Betula pendula która odrodziła się z pniaka po ściętym drzewie.



Znajduję kolejnego kruszczyka - Epipactis.



Jestem już blisko ulicy Wojska Polskiego. Teraz będę szedł skrajem lasu przyległym do niej.



Zauważam brzozę brodawkowatą - Betula pendula z okazałą czeczotą.





Idę dalej.



Spoglądam na ulicę Wojska Polskiego.





Oto kolejny, ostatni w tym odcinku kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine.



Wychodzę na ulicę. Zdecydowanie przyspieszam ponieważ mam już jak to się powiada jasność w temacie.





Po drodze mijam spore skupisko rdestu łagodnego - Polygonum mite.









Bohaterem dłuższej sesji zdjęciowej jest samotny oleśnik górski - Libanotis pyrenaica. W tej części miasta to rzadkość.













Przyspieszam.



Mijam skrzyżowanie z leśną drogą znajdującą się po prawej stronie drogi. Jej numer to 83.



W końcu osiągam miejsce, gdzie magistrala energetyczna skręca na południe, ku elektrowni.



I to by było na tyle, ponieważ dalej tylko bym się powtarzał.