Tedy zdecydowanie ruszamy na północ. Na początek długa sesja zdjęciowa z rzepikiem pospolitym - Agrimonia eupatoria. Jestem przekonany, że to on, chociaż zapomniałem o zdjęciu spodniej strony liścia, ale co nieco widać na ostatnim z tego zestawu.













Kolejny gatunek to chaber austriacki - Centaurea phrygia.





Oto kolejny dzwonek pokrzywolistny - Campanula trachelium.







Ponownie zerkam na akwen.



Kolejny gatunek chabra jest trochę dziwny, ale najbliżej mu do Centaurea jacea. To druga opcja z klucza Władysława Szafera, który tak pisze - przyczepki łusek okrywy +/- okrągławe, całobrzegie lub strzępiaste niekiedy nawet regularnie frędzlowane, lecz na szczycie nie wydłużone i nie odgięte.







Potem trafił się płat centurii pospolitej - Centaurium erythraea.









Tutaj też trafiła się martwa ważka. Jak dla mnie to tężnica wytworna.





Powierzchnię akwenu pokrywały niewielkie płaty grzybieńczyka wodnego - Nymphoides peltata.









Jesteśmy prawie w połowie długości tego brzegu. Teraz zaintrygowały nas tablice przy niewielkich akwenach po lewej stronie.



Jest tam opisana historia tego terenu na którym teraz mieści się Dolina Karpia.







Z roślin zauważam kielisznika zaroślowego - Calystegia sepium.



Jest też jakiś wiesiołek - Oenothera.



Teraz jak widać jest poddany spontanicznej sukcesji.



Oto ostatnia tablica. Wyblakła mapa świadczy o tym, że dawno tutaj nic nie robiono.



Teraz mamy scenkę rodzajową z łabędziami niemymi, które pasą swoje potomstwo.





Wracamy nad główny staw, znaczy się Ślepowron. przyspieszamy.





Tutaj zauważamy sumaka odurzającego - Rhus typhina.





W wodzie rośnie pałka szerokolistna - Typha latifolia.





Jest tutaj jeszcze typowy chaber łąkowy - Centaurea jacea.







I znowu akwen jako taki. Po prostu przyspieszamy.







Teraz stawiam na chabra ostrołuskowego - Centaurea oxylepis nie scabiosa jako błędnie napisałem.





Dalej mamy płat lądowej formy rdestu ziemnowodnego - Polygonum amphibium.



Dalej pomiędzy drogą a akwenem posadzono sporo brzozy brodawkowatej - Betula pendula.



I tak dotarliśmy do trawersu wyspy.



Wychodzimy na główną drogę. Zdecydowanie przyspieszamy.



W drzewostanie po prawej stronie dominuje dąb czerwony - Quercus rubra.



(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 15.sierpnia.2021)

Przy zdjęciu określonym jako Centaurea phrygia nie widzę za bardzo podstaw, biorąc pod uwagę wygląd i kształt przydatków łusek okrywy.
Kolejny zaś okaz określony tu jako nietypowy, to wg mnie hybryda jacea z oxylepis. Proszę zauważyć, że najniższe rzędy przydatków są wydłużone, grzebieniasto podzielone oraz odgięte w tył. Jest to zatem Centaurea ×fleischeri Hayek vel Centaurea fleischeri Hayek. Tutaj podaję link do okazu zielnikowego przypominającego to, co na zdjęciach: https://www.si.edu/es/object/nmnhbotany_13043365
Tak na marginesie wspomnę, że identycznie zachowuje się też hybryda Centaurea ×moncktonii C.E.Britton (jacea x nigra) i u niej również dolne przydatki bardziej przypominają nigra, a górne jacea. Także za każdym razem, gdy widać taką dysproporcję, należy się spodziewać hybrydy. Dokładne rozpoznanie zaś może nastąpić po stwierdzeniu gatunków rodzicielskich w okolicy.
Zaś chaber ostrołuskowy z ostatniego zdjęcia ma epitet oxylepis a nie scabiosa.

(wypowiedź edytowana przez chabzie 15.sierpnia.2021)

(wypowiedź edytowana przez chabzie 15.sierpnia.2021)

Swego czasu a było to w 1982 roku próbowałem zmierzyć się z tym rodzajem ale wymiękłem. Jestem jednak skłonny gromadzić okazy dla kogoś, kto je przytuli i zechce oznaczać. Wówczas inspirowałem się Florą Rumunii. Już wówczas było wiadomo, że wszystkie gatunki są skłonne krzyżować się niemalże ze wszystkimi.