W dalszym ciągu jestem nad Łużnikiem. W linii prostej od ujścia pokonałem około 300 metrów. Realnie było więcej ponieważ koryto rzeki jest bardzo zygzakowate. Idąc dalej przekraczam kolejną powaloną topolę.



Pokonuję kolejny odcinek prawie suchego koryta.





Mijam kałuże.



Natrafiam na kolejną powaloną topolę - Populus.



Dochodzę do jednego z licznych załamań koryta.





Teraz kałuża jest spora. Spora jest również powalona topola - Populus.



I tak dotarłem do obiektu infrastruktury byłej cementowni.



Przechodząc pod nim zauważam pustułkę pęcherzykowatą - Hypogymnia physodes.



Oto kolejna, jak widać penetrowana ruina.



Teraz idę ścieżką. W dalszym ciągu jestem na obszarze lasu z lewego brzegu Łużnika.



Jestem już na prawym brzegu. Idę na teren byłej cementowni. Wśród roślin dominuje winobluszcz zaroślowy - Parhenociossus inserta.







Tutaj już zdecydowanie była fabryka.



Oto cywilizowana droga.



Oto charakterystyczne silosy.





A teraz zaczyna się najbardziej luksusowy odcinek trasy mojej wędrówki.



Po drodze zauważam nostrzyk żółty - Melilotus officinalis.



Zauważam żmijowca zwyczajnego - Echium vulgare.





Mijam kolejne ruiny zakładu.



Zauważam skupisko klonu polnego - Acer campestre.



Wchodzę w zabudowania Pieczysk.





Jestem teraz na ulicy Ludwika Solskiego. Tutaj znajduje się przystanek autobusowy. Na razie mijam martwe drzewo.





Na poboczu kwitnie perz właściwy - Elymus repens.





Zauważam także brzozę brodawkowatą - Betula pendula i wyrastającego na niej błyskoporka podkorowego - Inonotus obliquus.





Oto to drzewo z pewnego oddalenia.



I jeszcze śnieguliczka biała - Symphoricarpos albus.