W dalszym ciągu znajduję się w lesie po prawej stronie drogi. Pojawiają się pierwsze zarysy transzei. Tym razem jednak odpuściłem sobie odwiedzanie głównej pozycji obronnej. Są również dziwne śmieci. W las w dalszym ciągu ma charakter boru bardzo mieszanego.







Zbliżam się do rzeki. Po drugiej stronie prześwituje otwarta przestrzeń.



Teraz w lesie natrafiam na okazała topolę holenderską - Populus x canadensis "Marylandica".







Zieleni się dziki bez czarny - Sambucus nigra.



Na pniu powalonej sosny pojawił się płozik - Lophocolea.







Pokonuję kolejną partię zwalonych drzew.



Zauważam brodawkowca czystego - Pseudoscleropodium purum.



Oto kolejna gęstwina.



Oto kolejne omszałe pnie drzew.



Tutaj w obrębie jakiegoś widłozęba - Dicranum usadowił się knotnik lub jak się teraz częściej używa borześlad zwisły - Pohlia nutans.







Idę dalej. Powoli kieruję się w stronę drogi. Wachlarz pni to czeremcha zwyczajna - Padus avium.



W runie lasu zauważam czosnaczka pospolitego - Alliaria petiolata.



Oto krawędź lasu i forsycja pośrednia - Forsythia intermedia.



W pobliskim drzewostanie pojawia się klon jawor - Acer pseudoplatanus.



Oto kolejne okazałe jak na tę okolicę sosny zwyczajne - Pinus sylvestris.



Oto bardzo sponiewierana czeremcha zwyczajna - Padus avium.





Las jak widać po licznych powalonych drzewach, które nie miały okazji spełnić się w roli drewna opałowego jest zdziczały.





A to już zdecydowanie skraj lasu i grupa dębu szypułkowego - Quercus robur.





Zielonym akcentem w tej okolicy jest bluszczyk kurdybanek - Glechoma hederacea.





Oto droga przez którą muszę się przeprawić.



Zerkam ostatni raz do lasu.



Jestem już na stoku osadnika.



Biegnie tędy bardzo dobry trakt, dogodny dla ruchu pieszego.



Tutaj zwracam uwagę na szyszki sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.





Idąc dalej po drodze mijam jak sadzę znaki geodezyjne.







Mijam też miejsca na których leżały rury doprowadzające tutaj odpady.



Teraz osiągam łuk drogi. Tym sposobem minąłem kolejną część osadnika.





Korzystając z luki w drzewostanie oglądam jego powierzchnię.





Oto żeńskie kotki wierzby purpurowej - Salix purpurea.



Idąc dalej mijam pozostałości rur.





Teraz na lewo mamy osadnik a na prawo mamy barierę z sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.



I tak osiągam najbardziej aktywną część osadnika, która jest jeszcze akwenem.