Wędrujemy dalej trzymając się bardzo dobrego traktu. Przecinamy kolejny strumień.



Nieco dalej w przydrożnym rowie widać skrzek.







Bliżej drogi w drzewostanie dominuje sosna zwyczajna - Pinus sylvestris. Dalej pojawiają się płaty z brzozą - Betula. Na razie wolę nie określać gatunku.







Niejaką perełką jest ta para. Dąb szypułkowy - Quercus robur przytulony dołem do sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris, a górą luźno ją obejmujący.





Idziemy dalej. Trakt jest szeroki o dobrej nawierzchni.





Po drodze mijamy głóg - Crataegus.



Osiągamy obszar zabudowany.



Jeszcze tylko dwa zdjęcia i jesteśmy przy głównej ulicy.





Oto rzeka Łużnik przecinająca ulicę Ciężkowicką.





Nieopodal jej lewego brzegu znajduje się spore rozlewisko.



Idziemy do przystanku autobusowego. Po drodze mijamy jedną brzozę brodawkowatą - Betula pendula z niewielką czeczotą.



Oto las przyległy do przystanku. Tutaj dowiedzieliśmy się, że przyszło by nam na autobus czekać prawie godzinę.



Wtedy postanowiliśmy ruszyć dalej przez las trzymając się osi wytyczonego szlaku turystycznego. Na początku ruszamy na północ.



Po drodze mijamy płat zawilca gajowego - Anemone nemorosa.









Gnamy dalej.



Mijamy dwie brzozy brodawkowate - Betula pendula. Do jednej z nich przytulił się dąb szypułkowy - Quercus robur.



Generalnie droga jest bardzo prosta.



Teraz jako zielony akcent pojawia się czeremcha zwyczajna - Padus avium.





Następnie bohaterem bardzo długiej sesji zdjęciowej staje się lepiężnik biały - Petasites albus.











Oto ostatni odcinek drogi w kierunku północnym.





Skręcamy zdecydowanie na zachód. Przez cały czas otacza nas bór bardzo mieszany.



Na końcu pierwszego odcinka widać drzewo z okazałą naroślą.



To czeczota na brzozie brodawkowatej - Betula pendula. Otacza ona cały pień. Na niej rozwija się hubiak pospolity - Fomes fomentarius.









Idąc dalej mijamy porębę.







Teraz mijamy jeden z wielu mostków,



Dalej gnamy w miarę szybko bo szału nie ma.





Osiągnęliśmy kolejny mostek, gdzie spotyka się kilka strumieni odprowadzających wodę do Łużnika.



W tym momencie pokonaliśmy około trzecią część drogi prowadzącej do skraju lasu.