Tytułowy wąwóz stanowiący północną granicę rezerwatu Dolina Eliaszówki ostatnio przemierzałem 21 kwietnia 2007 roku. Wówczas szedłem z góry na dół a wyglądało to tak - https://www.bio-forum.pl/messages/3280/625111.html. Właściwa część zaczyna się od połowy wątku. Teraz idziemy z dołu do góry pomijając oficjalną ścieżkę. Nie ma drogi, nie ma problemu.





Oto typowa dla tej okolica skała wapień węglowy datowany na dolny karbon, teraz missisipian.



W pewnym momencie wypatrzyłem fragment wapienia węglowego pokrytego w całości mozaiką porostów. Podejrzewam jeden gatunek w różnych stadiach rozwoju.





Idziemy dalej.





Oto kolejny omszały kamień. To jest coś z okolic rodzaju Cirriphyllum, analogicznie do gatunku z pierwszej części.







Idziemy dalej. Pokonywanie tych skalnych progów jest dodatkową atrakcją.





Na jednym kamieni sporym płatem rozłożył się parzoch szerokolistny - Porella platyphylla.





Idziemy dalej.







Zerkamy na prawy brzeg wąwozu.



Chwilowo kolejne widoki są takie standardowe jak na tę okolicę.





Zielonym przerywnikiem jest kopytnik pospolity - Asarum europaeum.



Teraz pojawia się bardziej zróżnicowana i bardziej omszała część tej formacji.





Warstwy wapienia węglowego leżą w tej okolicy ukośnie, tak jak na antyklinę Dębnika przystało.





Na zbliżeniach widać, że grube ławice składają się z cieńszych warstewek.





Chwila postoju i spojrzenie za siebie.



Idąc dalej mijamy klon jawor - Acer pseudoplatanus.



Ostatnie zdjęcie wykonane w wąwozie przedstawia fragment muru klauzury klasztornej.



Po opuszczeniu wąwozu trafiamy na pola Paczółtowic.



Aby pójść dalej ponownie wchodzimy do lasu. Jesteśmy nad lewym brzegiem wąwozu. Turyści, który wybierają oficjalną ścieżkę widzą tylko to.



Odbijamy na południe. Wchodzimy w głąb rezerwatu Dolina Eliaszówki.



Kończy się bogata brioflora. To tylko żurawiec falisty - Atrichum undulatum.



Dalej ścieżka prowadzi w osi muru klauzury.



W drzewostanie pojawia się spora domieszka sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.





Tak to wygląda, kiedy spojrzymy w korony drzew.



Teraz idziemy przez drzewostan w którym mijamy płaty z dominantą buka pospolitego - Fagus sylvatica. Stok prowadzi do doliny cieku.





Idziemy dalej. Przez rezerwat prowadzi oznakowany szlak.





Teraz trafiła się domieszka brzozy brodawkowatej - Betula pendula.



Jednakże buk pospolity - Fagus sylvatica rządzi.





W oddali zauważam osobliwego buka pospolitego - Fagus sylvatica. Dokładniej obejrzymy go na początku trzeciego odcinka.