Czas powoli wracać. Teraz zerkamy do północnej, silnie zasypanej śniegiem części wyrobiska. Tam mogły być wydobywane dolomity kruszconośne.



Przy zachodniej ścianie odsłania się nieznaczny fragment skały. Podejrzewam, że to fragment powierzchni uskoku.





Powoli wychodzimy na górę. Po drodze mijamy dwa fragmenty ośnieżonej brekcji zwałowej.





Ścieżka jest stroma, wąska ale dało się nią przejść.



Po bokach jako relikty muraw wyrasta kłosownica - Brachypodium.



Idziemy dalej.



Z góry można zerknąć na północ. Gdzieś tam na horyzoncie majaczy Jaworzno.



Zerkamy również do niecki wyrobiska.



Wchodzimy do lasu. Tutaj zdecydowanie dominuje sosna zwyczajna - Pinus sylvestris. Po prawej widać dziwny rów, którym szliśmy w górę do wyrobiska.



Idziemy dalej odbijając w lewo.



Docieramy do rozwidlenia leśnych dróg.



Ponownie odbijamy w lewo.



Mijamy zasypane śniegiem odsłonięcie skał.



Pomiędzy licznymi tutaj sosnami zwyczajnymi - Pinus sylvestris wyróżniała się pokrzywiona brzoza brodawkowata - Betula pendula.



Oto pierwszy spojrzenie do największego na tym wzniesieniu wyrobiska kamieniołomu. Tutaj wydobywano dolomity diploporowe.



Oto fragment drogi.



Oto trzy kolejne widoki tego wyrobiska. Jego penetrację trzeba odłożyć do zejścia śniegów.







Teraz po raz kolejny odbijamy w lewo. Mijamy ośnieżone brzozy brodawkowate - Betula pendula.





I tak wkrótce wychodzimy na ulicę Jurija Gagarina.



Teraz ruszamy na południe przy okazji zerkając do lasu.







A to już odcinek ulicy Kościelniaka i przyległy do niej las.







I tak dotarliśmy do miejsca postoju samochodu. Okazałe drzewo to klon jawor - Acer pseudoplatanus.