Idąc w kierunku wschodnim przeszliśmy około połowy planowanego odcinka drogi. Oto pierwszy i jedyny znaleziony na trasie przemarszu kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine. Znaczy się prawdą jest, że on tutaj występuje.



Oto kolejny widok lasu jako takiego. Tutaj nowe pokolenie buka pospolitego - Fagus sylvatica osiągnęło wiek średni.



Teraz będzie martwe drewno i konsumujący je hubiak pospolity - Fomes fomentsarius.









Oto kolejny prosty odcinek drogi.



Oto kolejna maślanka wiązkowa - Hypholoma fasciculare.



Tutaj martwy buk pospolity zagrodził drogę.



I jeszcze jedno wciąż stojące drzewo z hubiakiem pospolitym - Fomes fomentarius.



A tak wygląda miejsce, gdzie las regeneruje się po śmierci dorosłego drzewa.



Idziemy dalej.



Teraz mijamy jak sądzę lepiężnika białego - Petasites albus.



I tak osiągnęliśmy punkt, w którym skręcamy na północny-zachód. Na pewnym odcinku znajdziemy się poza rezerwatem. Do samochodu mamy około 650 metrów.



Istotnej różnicy brak, chociaż jesteśmy poza rezerwatem.





Gdzieś tutaj także rośnie mieszaniec dębów - Quercus x rosacea.



A dalej to samo co w rezerwacie, czyli martwe buki i hubiak pospolity - Fomes fomentarius.





Teraz mamy nieco odmienny las, sporo martwego drewna. Tutaj też znajduje się sucha misa źródłowa.





Wkrótce ponownie wkroczymy do rezerwatu. Po drodze mijamy okazałego dęba szypułkowego - Quercus robur oraz buka pospolitego - Fagus sylvatica.



Zapewne już w rezerwacie spotykamy smoluchę bukową - Ischnoderma resinosum.



Oto rezerwat.



Oto buk pospolity - Fagus sylvatica z czeczotami.



Oto para okazałych drzew tego gatunku.



A to drzewo tego gatunku zdaje się być w stanie zejściowym.



Oto tablica informacyjna. Zapewne postawiono ją tutaj dawno, dawno temu w odległym PRL-u. W tym miejscu ponownie opuszczamy rezerwat.



Teraz mijamy buka pospolitego z kilkuletnią lakownicą spłaszczoną - Ganoderma applanatum.







Teraz mijamy płat z dębami szypułkowymi - Quercus robur.



Po prawej stronie drogi mamy otwartą przestrzeń.



Tamże trafiło się również bardzo duże skupisko wachlarzowca olbrzymiego - Meripilus giganteus. Zjada on oczywiście buka pospolitego - Fagus sylvatica.







Teraz przekraczamy dolinę, która sprawia wrażenie rzecznej. Gdzieś stąd ma wypływać Przyrwa.





Zerkam teraz w korony drzew.



Następnie zwracam uwagę na buka pospolitego, który regeneruje koronę z bocznego konaru.



I jeszcze jedno spojrzenie na prawo.



I w końcu widać miejsce postoju naszego samochodu.