W kolejnym etapie naszej wyjazdowej wędrówki chcieliśmy zwiedzić dwa zakątki lasu pomiędzy Wesołą a Murckami. Tak jakoś nas poniosło nie zauważyliśmy bocznych dróg. W końcu jadąc ulicą Pawła Kołodzieja dotarliśmy do ulicy Węgierskiej i zatrzymaliśmy się przy jej skrzyżowaniu z ulicą Białobrzeska już w Katowicach. Dopiero wtedy na posiadanej mapie zauważyłem, że poza rezerwatem jest tutaj jakieś wzgórze Wandy. Znacznie później dowiedziałem się, ze to najwyższy szczyt Katowic. Aby jakoś ogarnąć okolicę ulicą Białobrzeska doszedłem do drogi 86 (ulica Bielska). Teraz wracając do miejsca postoju samochodu mijamy zgrupowanie dębów szypułkowych - Quercus robur.



Mijamy opuszczone zabudowania.



Wchodzimy w las. To już odcinek ulicy Białobrzeska poza miejscem postoju.





Sporadycznie pojawiają się okazale buki pospolite - Fagus sylvatica. Dominują młode drzewa.







Idziemy dalej. Droga cały czas jest asfaltowa.



Na jej poboczu zauważyłem lepiężnika białego - Petasites albus.



Dalej bez zmian.



Po przejściu od miejsca postoju około 200 metrów stwierdziliśmy, ze trzeba zdobyć to wzgórze skoro jest. Wspinamy się na stok wschodni.





Tędy musiała biec jakaś droga.



Przechodzimy pod koroną buka pospolitego - Fagus sylvatica. Na stoku leży przeszkoda w postaci drzewa tego gatunku.



Rozglądamy się na około.



Docieramy do przeszkody.





Mijamy ją. Teraz w drzewostanie zauważamy dęba szypułkowego - Quercus robur.



Teraz odbijamy w prawo aby obejść szczytowe partie wzgórza w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Po drodze pomiędzy młodzieżą trafiają się stare buki pospolite - Fagus sylvatica.











Teraz będzie dłuższa seria zdjęć z grzybami. Na początku tęgoskór pospolity - Scleroderma citrinum ozdobiona opadłymi owocami buka pospolitego - Fagus sylvatica.



Potem trafiło się bardzo malownicze zgrupowanie lakówki ametystowej - Laccaria amethystina.









Wreszcie pod jednym z buków pospolitych - Fagus sylvatica , oczywiście martwym trafił się flagowiec olbrzymi - Meripilus giganteus.



Po tym grzybowym przerywniku ruszamy dalej. Las jest cały czas taki sam.





Teraz poprzez te korzenie buka pospolitego - Fagus sylvatica widzimy, że tu i owdzie skalne podłoże jest blisko powierzchni.



To drzewo bardzo udatnie walczy z grawitacją.



Jesteśmy blisko szczytu i to od północnego stoku wzniesienia.



Tutaj zauważam jakiegoś mleczaja - Lactarius.



Tutaj tez na ziemi leżała gałązka dębu. To powinien być mieszaniec Quercus x rosacea.