Wąwóz do którego zaraz wejdziemy ostatnio odwiedziłem 20 października 2017 roku. Na początku od strony ulicy Kijowskiej mamy szerokie namulisko.



Potem pojawia się coś w rodzaju szlabanu powstałego z powalonego drzewa.



Następnie mijamy klon jawor - Acer pseudoplatanus.



Oto kolejne etapy wędrówki w górę.





Dołem płynie dość rwący strumień.



Teraz z prawego brzegu doliny zerkamy na lewy. To spomiędzy tych kamieni wypływa pewna ilość wody.



Tutaj też możemy oglądać martwą oraz żywą olszę czarną Alnus glutinosa o charakterystycznie wypłukiwanych korzeniach.





Powyżej znajdujemy spore nagromadzenie kamieni, odłamków wapieni jurajskich zniesionych tutaj z góry.



Z tego tłumu wybrałem dwie buły krzemienne.





Idąc dalej w górę zauważamy ślad płynącej wody.





Oto jedno z miejsc, gdzie płynąca okresowo woda zabiera więcej gruntu.



Teraz widać, jak woda wcina się w głąb podłoża, tworząc strukturę V-kształtną. Z prawego brzegu jest namulisko.



Dolinę przegradzają powalone drzewa.



Teraz dolina ma już przekrój V-kształtny. Jednocześnie nieznacznie zygzakuje.





Oto kolejne wypłaszczenie dna. Wystarczy powalone drzewo a nawet kilka konarów blokujących spływ lessowej gleby. W tym rejonie mijamy największą, prawobrzeżną odnogę tego wąwozu.





Nieco dalej idąc pod górę mijamy dwa okazałe buki pospolite - Fagus sylvatica oraz jeden, który jest wygięty w łuk.



Idziemy w górę. Ponownie widać charakterystyczne nieznaczne zygzakowanie wąwozu.



Czas na szczyptę botaniki. Oto wietlica samicza - Athyrium filix-femina.



Teraz na drewnie bukowym mijamy skupisko owocników wrośniaka garbatego - Trametes gibbosa.



Oto kolejne nagromadzenie kamieni, wapieni jurajskich.



Oto kolejne V-kształtne wcięcie wąwozu.



Oto buk pospolity - Fagus sylvatica, który mocno zakotwiczył się w podłożu.





Następnie przechodzimy pod kolejnym powalonym drzewem.



(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 06.września.2020)

Idziemy dalej pod górę. Z prawego brzegu odsłaniają się wapienie płytowe.



Oto kolejne interesujące drzewa. Szeroka podstawa i chude pnie. Gatunek to oczywiście buk pospolity - Fagus sylvatica.



Idziemy dalej. Poza krawędzią wąwozu drzewa są zielone.



Kolejny odcinek.



Kolejne buki pospolite - Fagus sylvatica. Tym razem jako trojaczki.





Idziemy dalej.



Teraz prześwietlone miejsce na lewym brzegu, zarazem o wystawie północnej opanowała wietlica samicza - Athyrium filix-femina.





Teraz przechodzimy przez klasyczne V-kształtne wcięcie.





Oto kolejny buk pospolity - Fagus sylvatica z niesamowicie rozwiniętymi korzeniami.





Oto pień i korona tego drzewa.





Wąwóz powoli kończy się.





Skraj lasu to także składowisko biomasy.





I tak wyszliśmy z lasu. Te zabudowania i te pola to już Grojec.



Zerkamy w niebo. Dawnośmy się nie widzieli. Stoimy pod klonem jaworem - Acer pseudoplatanus.



Teraz udajemy się na teren po prawej stronie wąwozu. W 2017 roku był tutaj las.





Udajemy się ku krawędzi wąwozu.



Idąc wzdłuż niej zerkamy w dół. Tam byliśmy dopiero co.