W drugiej części ruszam ścieżką rozpoczynającą się w północnej części zbiornika na południe. Na początku mijam zarośla pomiędzy nią a brzegiem Skawinki.





To prawie naturalny las. Prawie tylko dlatego, że ląduje w nim sporo biomasy z pielęgnacji tego obiektu. Są tam obniżenia, więc zapewne i tutaj Skawinka musiała być przez jakiś czas.





W warstwie krzewów pojawia się dereń świdwa - Cornus mas.



Drzewo o białej korze z pierwszego planu to zapewne brzoza omszona - Betula pubescens.





W drzewostanie musi być ten gatunek. Na ziemi leżą jego liście. Poza nim w okolicy występują wierzba krucha - Salix fragilis, olsza szara - Alnus incana oraz olsza czarna - Alnus glutinosa.



Oto gałązka wierzby kruchej - Salix fragilis.



To drzewo dominuje w okoliczny drzewostanie. Dno lasu zwartą warstwą pokrywa jeżyna popielica - Rubus caesius.



W innym miejscu dominuje pokrzywa zwyczajna - Urtica dioica. Część osobników ma mocno purpurowe łodygi, ale w tym wypadku póki co nikt nie wysuwa daleko idących wniosków taksonomicznych.







Gatunki obcego pochodzenia reprezentuje tutaj klon jesionolistny - Acer negundo.



Kolejnym gatunkiem, na który zwróciłem uwagę jest jaskier wielokwiatowy - Ranunculus polyanthemos.









Oto owocujące gałązki klonu jesionolistnego - Acer negundo.



Teraz przeprawiam się przez te zarośla na drugą stronę. Niestety, są tam nader liczne artefakty związane z "Kulturą Skawińską".









Jednym z tutejszych drzew jest klon zwyczajny - Acer platanoides.





Tutaj też trafił się czernidłak - Coprinus.







I tak wyszedłem nad Skawinkę. W dalszym ciągu poruszam się w kierunku południowym.





W drzewostanie po lewej stronie ścieżki pojawiła się czeremcha amerykańska - Padus serotina.



Z gatunków rodzimych jest tutaj między innymi dąb szypułkowy - Quercus robur.



Teraz docieram do okolicy, gdzie po lewej stronie drogi znajduje się drzewostan nad miejscem opisywanym jako Starorzecze Skawinki. Przede mną jest las, na tle którego na mapach pojawia się nazwa Błonia Skawińskie. Te zapewne jako otwarta przestrzeń znajdują się na wschód od drzewostanu.



W zaroślach po lewej stronie drogi zauważyłem jedną z odmian topoli szarej - Populus x canescens. Uczyniłem ją bohaterką bardzo długiej sesji zdjęciowej.











Poza tym w okolicy występuje topola osika - Populus tremula.





Oto cypel lasu tworzącego rzekome Błonia Skawińskie.



Oto pobliski brzeg Skawinki.



Oto dno cypla lasu. Siedlisko jest bogate w związki azotu. Łęg jak w "mordę strzelił".





I ponownie Skawinka jako taka.