Teraz znajduję się w okolicy zachodniego skraju ogrodu działkowego. Zerkam na niebo w kierunku zachodnim.



Teraz zerkam pod nogi. Tutaj zauważam sporo ubiegłorocznej tojeści pospolitej - Lysimachia vulgaris.





Ponownie niebo w dwu ujęciach.





Oto kolejny obszar aktywności dzików.







Teraz zerkam w kierunku hałdy po kopalni Matylda. Na tle barwnego spektaklu odbywającego się na niebie bardzo uroczo prezentuje się topola - Populus opanowana przez jemiołę - Viscum album.





Ruszam na południe.



Tutaj spotkałem kolejna wierzbę iwę - Salix caprea. Kilka jej gałązek trafiło do mojego zbioru.





Oto kolejny widok hałdy w zachodzącym słońcu.



Idę dalej. Szału nie ma.



Osiągam rów Kanału Matylda. Od tej pory będę szedł na wschód wzdłuż południowej krawędzi ogrodu działkowego.



Na razie idę prawym brzegiem pod prąd.





Dotarłem do krzewów sumaka octowca - Rhus typhina oraz składowanych śmieci. One były przeszkodą nie do przebycia.





Z wielkim trudem, nieco się umoczywszy przeprawiłem się na lewy brzeg.



Zerkam na południe.



Zerkam na zachód.



Ruszam na wschód. Widać zwartą zabudowę Chrzanowa.





Teraz zerkam w kierunku ulicy Łowiecka. W dalszym ciągu szału nie ma, ale niebo zmieniło kolorystykę.



Idę dalej w kierunku wschodnim, znaczy się ku byłej linii kolejowej.





Jestem już prawie u celu, jakim jest mostek nad Kanałem Matylda.





Tutejsza ciecz posłużyła do bardzo brutalnego rozstania się z bardzo dużym misiem.





Wychodzę na byłe torowisko. Kolorystyka jest niesamowicie ognista. Drzewo to oczywiście czeremcha zwyczajna - Padus avium. Znamy się od lat.



Skręcam w prawo idąc ku ulicy Oświęcimska.





Jedna z tutejszych brzóz brodawkowatych została potwornie zmasakrowana, ale przeżyła.





A potem zaczął padać delikatny deszcz. Na niebie pojawiła się tęcza. Druga widziana przeze mnie w tym roku. Podziwiajmy ten barwny spektakl.









Ona jest podwójna.





I ponownie ona w całej swojej okazałości.



I jeszcze dwa ujęcie detalu. Drugie zdjęcie to efekt zoom-u.

Na ósmym zdjęciu to chyba owocostany kosaćców syberyjskich Iris sibirica...? Brzozę, ani chybi, formują na drzewo dla wisielców. Miś robił za marzannę dla Matyldy, albo czai się, jako duch utopka, równie pogański;) Licznik tęcz w zaprzemszańskiej krainie podobny - w tym roku dotąd dwie.

Iris sibirica na tych łąkach ma jedno z najobfitszych stanowisk w Chrzanowie i to dobrze mi znanych.

To może warto o tym wspominać przy okazji Czytelnikom... Nie znam tych łąk, nawłocie chyba szybko połykają resztki? Modraszków naturowych i krwiściąga czasem nie ma? Tak wcięty kanałek pewnie spowodował murszenie gleb torfowych, na szczęście u nas często płytko gliny, na przekór meliorantom;)

Nawłocie trzymają się bliżej zachodniej części. Krwiściąg jest, mrowiska są, więc słynne modraszki nie wykluczone. W istocie gliny, iły mioceńskie o miąższości do 100 metrów (według geologa Marka Szuwarzyńskiego) są bardzo blisko powierzchni, tak od 0,5 do 1 metra od powierzchni. Po 1989 roku sugerowałem, aby utworzyć tutaj rezerwat między innymi dla storczyków. Reakcja była jednoznaczna - Panie, a kto to widział rezerwat w mieście. Co prawda to tylko Dactylorhiza majalis, Gymnadenia conopsea (teraz densiflora) oraz Epipactis palustris. Pierwszy jeszcze się trzyma. Kosztem drugiego poszerzono ogród działkowy. Stanowisko trzeciego przeznaczono pod budownictwo. Zatem jest jak jest a ja nie mam siły przebicia aby ten stan zmienić.