Od czasu kiedy Heraklit z Efezu powiedział - „Niepodobna wstąpić dwukrotnie do tej samej rzeki" nie mam nic przeciwko temu, aby wielokrotnie co pewien czas dokumentować te same miejsca. Za każdym razem dostrzegam coś innego, chociaż nie zmieniają się one niczym ciecz płynąca rzeką. Na początku ulica Obrońców Poczty Gdańskiej i pewna nieruchomość w sąsiedztwie przystanku. To może zobaczyć każdy, kto tutaj wysiada.





Oto miejsce, gdzie znajdował się prawie pomnikowy dąb. Drzewo padło zapewne ofiarą Lex Szyszko. Na szczęście znajdujący się w tym samym obrębie jesion wyniosły - Fraxinus excelsior ocalał.



Wracamy do naszego budynku, który co tu dużo ukrywać jest w ruinie. Z drugiej strony to interesująca wystawa kamieni, które musiały być pozyskane w najbliższej okolicy. to takie sobie ciekawostki geologiczne.



Na początku wapień ze szczątkami pokrywy limonitowej.







Drugi kamień zawiera w sobie zwietrzałe krynoidy, czyli człony liliowców.





Trzeci wapień jest dość osobliwy.



Jego powierzchnię pokrywają cienkie krystaliczne płytki.







Czwarty kamień ozdabiają jedynie nacieki grzybkowate.







Zerkamy teraz do wnętrza tego budynku. Jak widać jest zdecydowanie w stanie zejściowym. Było by miło ze strony właściciela tej posesji, gdyby kiedyś stawiając tutaj coś nowego, ocalił tę ściankę dla miłośników geoturystyki.







Szczyptę zieleni stanowi tutaj siewka konyzy kanadyjskiej - Conyza canadensis.



Teraz ruszam dalej w kierunku skrzyżowania z ulicą Św. Barbary. Mijam bluszcz pospolity - Hedera helix. Utrwalam krople wody na jego owocach.







Nieco dalej przechodzę obok omszałego murku.



Na jego powierzchni dominuje brodek murowy - Tortula muralis.



Teraz doszedłem do skrzyżowania z ulicą św. Barbary, gdzie znajdują się ruiny domu.



Zauważam jeden z kamieni z których go zbudowano to wapień z gęstymi naciekami.







Jego drewniane elementy rozpadają się. Teraz bardzo widocznie zasiedla je jakiś łzawnik - Dacrymyces. Inne grzyby zapewne cenią sobie swoją prywatność.











Po dłuższej wizycie w redakcji tygodnika Co Tydzień ruszyłem dalej. Na miejscu po sąsiadującym z nami budynku usadowił się starzec lepki - Senecio viscosus.







Nieco dalej na murze rozkłada się winobluszcz zaroślowy - Parhenocissus inserta. Tutaj także poluję na krople wody.







Kolejne miejsce to tylko jaworznicki rynek.







Ostatnie jaworznickie zdjęcie w sezonie 2019 to spojrzeniu ku Galenie przesłoniętej przez wierzby - Salix alba "Tristis".