Teoretycznie w kwestii zachowania lasu i siedlisk, które opisywałem w czterech poprzednich serialach wszystko jest pozamiatane. znaczy się ci z dołu, których dziurę będziemy obchodzić w kolejnych trzech odcinkach dostali od RDOŚ w Krakowie "Licence to Kill" na ten teren. Na tym etapie pomijając słowa uznane powszechnie za obraźliwe nic o tej sytuacji nie mam do powiedzenia, poza tym, że tak jak Westerplatte w 1939 roku Siedlec wciąż walczy. Oto plon kolejnej wyprawy w towarzystwie obrońców, nałożony na mapkę naszej sierpniowej wyprawy, kiedy to przede wszystkim polowaliśmy na kruszczyka połabskiego - Epipactis albensis.



W tym odcinku będzie to trasa oznaczona kolorem jasnoniebieskim. Zatem jest piękny, niedzielny poranek. Stoimy na skraju lasu.Zbiorowisko wydaje się być oczywiste, ale nie dla wszystkich.





Wchodzimy nieznacznie w głąb lasu wzdłuż drogi prowadzącej ku Piaskowej Górze. Spod liści wyłania się dąbrówka rozłogowa - Ajuga reptans.



Jest też żankiel zwyczajny - Sanicula europaea.



Oto dalszy odcinek drogi. Wszędzie rośnie buk pospolity - Fagus sylvatica co widać po pniach drzew oraz opadłych liściach.



Tutaj na poboczu drogi zauważam owocujące osobniki buławnika wielkokwiatowego - Cephalanthera damasonium. W tym miejscu kwitnąco wyglądały w czerwcu.







Oto buki pospolite - Fagus sylvatica rosnące w sąsiedztwie tej populacji.



Spoglądam nieco dalej ku niewielkiemu lokalnemu wzniesieniu.



Następnie zerkam w kierunku skraju lasu.



Zerkam na pobocze, dokumentując kolejnego osobnika buławnika wielkokwiatowego - Cephalanthera damasonium.



Wracam na skraj lasu. Oto interesujący zakaz. W świetle tego, co się tutaj kroi nie ma on większego znaczenia.



Teraz ruszamy zdecydowanie na wschód skrajem jak nam się wydaje buczyny.





Sporadycznie trafiają się tutaj drzewa iglaste. Oto modrzew europejski - Larix decidua.



Przyspieszamy.





Oto kolejne zbliżenie pni modrzewia europejskiego - Larix decidua oraz buka pospolitego - Fagus sylvatica.



Powoli wkraczamy na zachodni stok Łysej Góry. W oddali widać ostrzeżenie, że można tutaj oberwać kamieniem.







Na ścieżce mijamy pokrzywę zwyczajną - Urtica dioica.



Większe skupisko tworzy czyściec leśny - Stachys sylvatica.



Dochodzimy do szczytowej partii Łysej Góry. Zbiorowisko leśne wydaje się być oczywiste.



Rozglądamy się teraz za kruszczykami szerokolistnymi - Epipactis helleborine. Są one oczywiście w stanie zejściowym, ale łatwym do rozpoznania.







Oto szczytowa kopuła Łysej Góry.



Oto kolejna porcja kruszczyków szerokolistnych - Epipactis helleborine.





Oto buk pospolity o charakterystycznie zniekształconym pniu. Na jego tle znajdujemy kolejnego kruszczyka szerokolistnego - Epipactis helleborine.





A teraz kolejna, duża paczka kruszczyków szerokolistnych porastających szczyt wzniesienia. Może przesadzam, ale ta dokumentacja jest mi potrzeba dla śledzenia tempa rozkładu biomasy z kruszczyków. Kiedy byliśmy w tej okolicy 26 lutego tego roku w tym miejscu nie znajdywałem martwych pędów storczyków.















Dla tej grupy doskonałym punktem orientacyjnym jest tutejszy paśnik.



Idziemy dalej na wschód. Jasna przestrzeń przed nami to wyrobisko kamieniołomu.



Schodząc dokumentujemy kolejne zielone jeszcze pędy storczyków oraz charakterystyczne punkty okolicy. W ubiegłym roku o tej porze storczyki także wyglądały tak samo, chociaż 26 lutego 2019 nie było po nich ani śladu.









Tuż przy wschodnim skraju Łysej Góry, przed kamieniołomem pojawia się taka gęstwina.



I tutaj teraz znajdujemy zielone pędy storczyków.





Przed nami droga biegnąca równolegle do zachodniej krawędzi kamieniołomu.



Oto ostatnie w tym odcinku zielone pędy kruszczyka szerokolistnego - Epipactis helleborine.