Kolejny odcinek w którym praktycznie nie będzie przyrody ożywionej. Do tytułowego Hołdunowa zajrzeliśmy dlatego, że jeszcze w styczniu 2014 roku przed kościołem stała figura Jana Pawła II w stylu krasnal ogrodowy. Byliśmy ciekawi, czy tu zaszła zmiana.
Na początku mur otaczający teren kościoła jako wystawa okazów geologicznych. Wapienie i dolomity kruszconośne z pogranicza warstw gogolińskich górnych oraz górażdżańskich.



Świadczy o tym obecność buł krzemieni.





Na niektórych wapieniach pojawiają się szczotki kalcytu.



Buły krzemienne są spotykane dość często.



I tak przez bardzo długi odcinek muru.



Dolomity kruszconośne, które jako opakowanie złóż nie zawsze zawierały kruszce są bardziej rdzawe.



Tutaj także znajdują się szczotki kalcytu.





Oto kościół. Stylistycznie nie powala, ale podobno jest odporny na szkody górnicze.



Zbliżamy się do pomnika.



Tym razem figurę wymieniono. Postać jest do siebie bardziej podoba niż uprzednio.



Do wnętrza kościoła można było tylko zerknąć przez kratę.





Teraz opuszczamy teren kościelny. Zmierzamy w stronę cmentarza.





Jedyny akcent czysto botaniczny to purpurowa odmiana wiśni piłkowanej - Cerasus serrulata.





Oto mur cmentarny. Inskrypcje świadczą o tym, że dla prawdziwych lokalnych patriotów nie ma świętości. Wbrew pozorom, a widać to na trzecim zdjęciu jest to nawet swoiście pojmowana mowa miłości.







Na cmentarzu tak jak wszędzie dominują "blaty laminowane kuchenne".





Oto krzyż upamiętniające lokalne ofiary Wielkiej Wojny.





Oto grupa pochowków i zachowany krzyż żeliwny.







Oto kolejny bardzo zniszczony krzyż tego samego rodzaju.



Oto nagrobek Beaty Wrazidło.





I jeszcze jedna, tym razem bardzo zadbana mogiła z żeliwnym krzyżem.



I na zakończenie kostnica z pamiątkowymi tablicami.