Najważniejszym zabytkiem w tytułowym miejscu jest drewniany kościółek p.w. św. Walentego. Będąc w tej okolicy postanowiliśmy go zobaczyć. Na początek widok z parkingu.



W okolicy parkingu stoi kolumna z przedstawieniem św. Walentego.







Przeszliśmy na drugą stronę ulicy. Tutaj zobaczyliśmy begonie.



Oto kościół widziany zza muru.



Przekraczamy bramę.



Oto kościół w ogóle a następnie w pewnym szczególe.





Jesteśmy w środku, co jest pewnym sukcesem.





Dalej wejścia broniła krata. Szkoda tylko, że drzwi za nią były zamknięte i w związku z tym można było poznać tylko niewielką cząstkę jego zapewne bogatego wnętrza.







Jeszcze krótka informacja o kościele oraz krucyfiks.





Wychodzimy. Kościół otacza cmentarz.



Zanim tam pójdziemy jeszcze dwa spojrzenia na budowlę.





Oto krzyż cmentarny.



Oto nagrobek z bardzo ciekawego wapienia. Po raz pierwszy spotkałem ten rodzaj skały. Kamień znakomicie trzyma dłuto.









Wchodzimy dalej. Jak widać współczesność to typowe "blaty laminowane kuchenne".



Oto lokalna perełka sztuki sepulkralnej.



I znowu współczesny standard.



Oto bardzo stary dziewiętnastowieczny, żeliwny krzyż. Spoczywa tutaj Jan Sawlicki (Johann Sawlitzki 1801 - 1866)





Teraz z oddali zerkamy w kierunku kościoła.



W starszej, zadrzewionej części cmentarza widać okazały dąb szypułkowy - Quercus robur.





Generalnie, tak jak to bywa na naszych cmentarzach jest tutaj bardzo tłoczno.









Oto burzony obiekt, zapewne kaplica lub kostnica.







Jeszcze pamiątka czasu II Wojny Światowej.



Oto ostatnie spojrzenie na kościół i cmentarz.



A tutaj, niedaleko parkingu zjedliśmy małe co nieco.