2019.09.12 08:52
W kolejnej i póki co ostatniej na ten rok kalendarzowy dokumentacji flory storczyków rejonu Łysej Góry, w terminach adekwatnych do sezonu wegetacyjnego, skupiliśmy się na rozpoznaniu stanowisk kruszczyka połabskiego - Epipactis albensis. Po raz pierwszy wystepowanie tego taksonu w tej okolicy odnotowałem 6 sierpnia 2017 roku. To był ten fotoreportaż - https://www.bio-forum.pl/messages/3280/941048.html. Wówczas napisałem - W właśnie w tej okolicy, do 20 metrów od krawędzi wyrobiska trafiło nam się to. Póki co wychodzi kruszczyk połabski - Epipactis albensis. Nie wykluczony jest też jego mieszaniec z Epipactis helleborine. Nawet jeśli tak jest, to gatunek rodzicielski musi gdzieś w tej okolicy być. Albo już go nie ma, skoro krawędź wyrobiska jest blisko.
7 sierpnia 2018 roku odbyliśmy kolejną wyprawę w poszukiwaniu tego taksonu. Patrz fotoreportaż - https://www.bio-forum.pl/messages/3280/1031204.html. Od tego czasu nikt nie kwestionował jego oznaczenia.
A teraz było tak. Na początku mapka.
Tym razem staram się uruchomić i skalibrować urządzenie GPS przy wejściu do lasu. Klikałem aż cztery razy w jednym punkcie. To kropki 127,128,128,130. Następnie przemieściliśmy się w okolice, gdzie zaczyna się droga biegnąca z zachodu na wschód a zarazem nieco na północ od kamieniołomu Piaskowa Góra.
Wciąż mamy nadzieję na natrafienie na kruszczyka drobnolistnego - Epipactis microphylla, ale nic z tego. Za to zupełnie niespodziewanie natrafiliśmy na pierwszą populację kruszczyka połabskiego - Epipactis albensis. To punkt 131.
Oto dla porównania kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine a następnie kolejny kruszczyk połabski - Epipactis albensis.
Teraz widok ogólny tego miejsca.
I jeszcze dwa storczyki w stanie około zejściowym. Tutaj nie będę określał taksonów. 100% pewności brak.
W dalszym ciągu znajdujemy się w okolicy punktu 131. Kolejne spojrzenie na las jako taki.
I jeszcze jedna seria zdjęć tutejszych kruszczyków połabskich - Epipactis albensis.
Teraz idziemy dalej, ponieważ dobrze wiemy, że nasi bohaterowie znajdują się bliżej kamieniołomu dość daleko od źródła. Rozglądamy się po lesie, tak dla kontekstu.
Po przejściu około 20 metrów natrafiamy na kolejne skupisko kruszczyka połabskiego - Epipactis albensis. Tutaj towarzyszy mu owocujący buławnik wielkokwiatowy - Cephalanthera damasonium.
Tutaj skrywa się kolejny osobnik kruszczyka połabskiego - Epipactis albensis.
Rozglądamy się. Jak widać, jeszcze nie doszliśmy do pierwszej poręby.
Spoglądamy pod nogi.
Zwracamy uwagę na nieco Bardziej bujną roślinność.
Ponieważ w dalszym ciągu jesteśmy w zasięgu punktu 132 odnotowujemy kolejną grupę kruszczyka połabskiego - Epipactis albensis.
A teraz coś z kontekstu. Na prawo zalesiana poręba.
Na lewo las bardzo mieszany.
Przechodzimy obok poręby.
W lesie po lewej stronie drogi pojawia się więcej buka pospolitego - fagus sylvatica.
Mijamy porębę.
Oto dalsza część lasu.
7 sierpnia 2018 roku odbyliśmy kolejną wyprawę w poszukiwaniu tego taksonu. Patrz fotoreportaż - https://www.bio-forum.pl/messages/3280/1031204.html. Od tego czasu nikt nie kwestionował jego oznaczenia.
A teraz było tak. Na początku mapka.
Tym razem staram się uruchomić i skalibrować urządzenie GPS przy wejściu do lasu. Klikałem aż cztery razy w jednym punkcie. To kropki 127,128,128,130. Następnie przemieściliśmy się w okolice, gdzie zaczyna się droga biegnąca z zachodu na wschód a zarazem nieco na północ od kamieniołomu Piaskowa Góra.
Wciąż mamy nadzieję na natrafienie na kruszczyka drobnolistnego - Epipactis microphylla, ale nic z tego. Za to zupełnie niespodziewanie natrafiliśmy na pierwszą populację kruszczyka połabskiego - Epipactis albensis. To punkt 131.
Oto dla porównania kruszczyk szerokolistny - Epipactis helleborine a następnie kolejny kruszczyk połabski - Epipactis albensis.
Teraz widok ogólny tego miejsca.
I jeszcze dwa storczyki w stanie około zejściowym. Tutaj nie będę określał taksonów. 100% pewności brak.
W dalszym ciągu znajdujemy się w okolicy punktu 131. Kolejne spojrzenie na las jako taki.
I jeszcze jedna seria zdjęć tutejszych kruszczyków połabskich - Epipactis albensis.
Teraz idziemy dalej, ponieważ dobrze wiemy, że nasi bohaterowie znajdują się bliżej kamieniołomu dość daleko od źródła. Rozglądamy się po lesie, tak dla kontekstu.
Po przejściu około 20 metrów natrafiamy na kolejne skupisko kruszczyka połabskiego - Epipactis albensis. Tutaj towarzyszy mu owocujący buławnik wielkokwiatowy - Cephalanthera damasonium.
Tutaj skrywa się kolejny osobnik kruszczyka połabskiego - Epipactis albensis.
Rozglądamy się. Jak widać, jeszcze nie doszliśmy do pierwszej poręby.
Spoglądamy pod nogi.
Zwracamy uwagę na nieco Bardziej bujną roślinność.
Ponieważ w dalszym ciągu jesteśmy w zasięgu punktu 132 odnotowujemy kolejną grupę kruszczyka połabskiego - Epipactis albensis.
A teraz coś z kontekstu. Na prawo zalesiana poręba.
Na lewo las bardzo mieszany.
Przechodzimy obok poręby.
W lesie po lewej stronie drogi pojawia się więcej buka pospolitego - fagus sylvatica.
Mijamy porębę.
Oto dalsza część lasu.