Zeszliśmy na dół, stoimy na mostku zerkamy na oś potoku skrywającego się w miejscu opisywanym jako Jar Maniski.





Okolica jest bardzo żyzna o czym świadczy obfitość pokrzywy zwyczajnej - Urtica dioica.





Gnamy dalej.







Drzewostan to porzucone sady.







Oto jabłonie uginające się pod ciężarem daremnie wytworzonych owoców.







Tutaj rosną wiśnie. Teraz jest im łyso. Zazwyczaj sprawcą tego stanu jest grzyb Cylindrosporium padi.



Dla odmiany grusze cierpią od rdzy Gymnosporangium sabinae.





Przestrzenie między drzewami zajmuje nawłoć kanadyjska - Solidago canadensis.



Oto kolejna chora grusza.



Teraz będąc już w obszarze zabudowy oglądamy orzech włoski - Juglans regia.





Schodzimy do centrum osady, osiągamy kapliczkę.





W tej okolicy jest jabłoń domowa - Malus domestica zasiedlona przez czyrenia - Phellinus pomaceus.







Teraz kierujemy się na północny-zachód. Powoli opuszczamy zwartą zabudowę.







W ogrodzie wyrasta winorośl - Vitis vinifera porażona przez mączniaka - Uncinula necator.





Oto póki co ostatnia ogrodzona posesja.

Powoli schodzimy do doliny.



Zerkamy na wschód.



Pomiędzy polami opanowanymi przez nawłocie kierujemy się na zachód.



Pomiędzy nimi pojawia się sadziec konopiasty - Eupatorium cannabinum.



Jest i aronia - Aronia melanocarpa.



Żegnamy dobrą drogę, schodzimy na dno doliny.





Podejmujemy próbę przedarcia się na wschód.



W zaroślach trafia się kozłek lekarski - Valeriana offiicnalis.







Na razie jest dobrze.



W zaroślach trafia się dąb szypułkowy - Quercus robur porażony przez mączniaka - Erysiphe alphitoides.



Idziemy dalej. Drogę widać.





Droga zanikła.







Napotykamy płat ostrożnia polnego - Cirsium arvense.



W tym momencie podejmujemy decyzje o odbiciu w lewo, aby niezbyt szybko opuścić ten teren.



Klucząc pomiędzy krzewami staramy się wybierać płaty z trzcinnikiem piaskowym - Calamagrostis epigeios.







Znajdujemy tutaj ostrożeń błotny - Cirsium palustre.





Jest także klinopodium pospolite - Clinopodium vulgare.

to raczej jest Phellinus alni

Cóż, ja już tego nie ogarniam, ale liczę że za rok, może dwa uda mi się zaktualizować wiedzę z zakresu taksonomii.