Osiągam krawędź parowu. Mijam grab zwyczajny - Carpinus betulus.



Zauważam kwitnącego zawilca gajowego - Anemone nemorosa.







Schodzę na dno. Ląduję w łęgu z olszą czarną - Alnus glutinosa w roli głównej.



Przecina go strumień bardzo zasobny w wodę.





Inny strumień wypływa spod lewej stromej skarpy.



Jest to krawędź rozległego mokradła.





Świadczy o tym roślinność, a szczególnie wychodzące z ziemi sitowie leśne - Scirpus sylvaticus.







Oto jedno ze źródeł zasilających ten teren.



Pierwotnie misa źródłowa znajdowała się tuz pod krawędzią parowu.



Aby nie zaliczyć "wtopy" idę dalej trzymając się krawędzi parowu.



Mokradło jest, jak na tę okolicę rozległe i "wciągające".





Z powierzchni bagna wychodzi wiązówka błotna - Filipendula ulmaria.



Udało mi się obejść to mokradło. Ruszam w górę idąc w osi centralnego strumienia.







Na lewo od jego osi odbija kolejna bagnista dolina.



Tutaj znajduję kępy dużych turzyc.











Zaczyna kwitnąć kuklik zwisły - Geum rivale.





Wbrew zdrowemu rozsądkowi zabudowa zbliża się do krawędzi doliny.



Światełko ostrzegawcze powinno się zapalić po zobaczeniu w okolicy takich gatunków jak na przykład wiązówka błotna - Filipendula ulmaria w towarzystwie sitowia leśnego - Scirpus sylvaticus.





Z tej okolicy zostały zniknięte okazałe drzewa.



Ocalały młode olsze czarne - Alnus glutinosa.



I jeszcze jedno spojrzenie na zabudowania.



Oto spojrzenie pod nogi. Widać pokrzywę - Urtica dioica i omszałe pniaki.





Mech to prawdopodobnie krótkosz szorstki - Brachytecium rutabulum.





Oto linia wyciętych drzew.







W tej okolicy znajduje się tak jakby sucha dolina.





Wystarczyło trochę odejść, aby się przekonać, że woda stąd wypływa.