Powoli kończymy tę wędrówkę. Ja idę bliżej ściany klifu. Wśród kamieni czwartorzędowego nadkładu znajduje spory kawał otoczaka kwarcowego.



W osuwającym się materiale są jeszcze większe, podobne kamienie.



Teraz przyglądam się podmywaniu najwyższej warstwy wapienia. To powinna być jura - Kimeryd.





Oto część platformy abrazyjnej.



Wapienie pod nawisem zasiedlają pąkle.





W wapieniach zauważam szczątki dużych muszli.







Skały pokrywają butwiejące zielenice. Jest ślisko.



Oddalam się od ściany. Lepiej widać profil formacji.



Trafił nam się nawet współczesny konglomerat ręką ludzką uczyniony. Beton czy tylko zaprawa piaskowo-wapienna nie wnikam.







Osiągamy okolicę schodów prowadzących na górę. Opuszczamy jurę.







Od tej chwili pod naszymi nogami znajduje się czwartorzęd.



Wśród traw na stoki widać bardzo niskie głogi. Jako, że flora częściowo obca a rodzaj "puszczalski" typuję okolice Crataegus monogyna.













To już prawie góra klifu.



Tutaj wśród traw zauważam trywialne stokrotki pospolite - Bellis perennis.







(wypowiedź edytowana przez Piotr_Grzegorzek 10.czerwca.2019)

Zanim stanęliśmy na górze zerkamy w dół. Właśnie rozpoczyna się przypływ. Znaczy się udało nam się być na dole w ostatnim momencie. Mgła nie ustąpiła.







Teraz będzie coś z grzybów. Oto ostrożeń polny - Cirsium arvense porażony przez Puccinia punctiformis.









Wracamy. Na lewo strona południowa, na prawo strona północna. Klif w tej okolicy jest bardzo cienki. Ciekawe, czy długo postoi.



Z północy na południe przepływała mgła.



Jesteśmy już na szerokiej części.



Wkraczamy na asfaltową drogę.



Rozglądamy się po trawiastych bokach.







W okolicy, gdzie stał nasz samochód zauważyłem trybulę leśną - Anthriscus sylvestris. Udokumentowałem ją w długiej sesji zdjęciowej.













I na zakończenie barwny akcent. Oto bniec czerwony - Melandrium rubrum.