Oto stawy Groble. Na początku mały zbiornik i zasłaniająca go trzcina pospolita - Phragmites eustralis. Jest także delikatna nuta pałki szerokolistnej - Typha latifolia.







Oto drugi staw i analogiczne widoki. Są większe luki w szuwarach, zatem widać więcej tafli lodu.











Zerkamy do lasu znajdującego się po drugiej stronie drogi.



I wreszcie największy z akwenów.





Gdzieś tak w połowie brzegu pojawia się więcej sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.



Bliżej końca trafił się świerk pospolity - Picea abies.



Zbliżamy się do leśniczówki Groble. Oto wynik leśnych żniw.



Krótki popas i zapoznanie się z tablicami dydaktycznymi. Treść raczej ogólna niż odzwierciedlająca stan tutejszego środowiska.





Teraz dopiero zapadła decyzja aby biorąc pod uwagę monotonność krajobrazu pójść w stronę Byczyny. To jest najbliższa cywilizacja.



Las to w dalszym ciągu bór bardzo mieszany.



Są też pojedyncze buki pospolite - Fagus sylvatica.



Jest płat z brzozami - Betula.





Dla urozmaicenia dąb szypułkowy - Quercus robur zasłonięty przez brzozę - Betula.



Osiągamy skrzyżowanie leśnych dróg. My pójdziemy na wprost.



Mijamy ciek.



Mijamy skupisko brzozy. O ile mnie pamięć nie myli tutaj, sądząc po korze dominuje brzoza omszona - Betula pubescens.

Powoli opuszczamy tę część kompleksu leśnego.



Tuż przed autostradą, po prawej stronie drogi znajduje się młodnik. Wiadomo, gospodarka leśna.



Gnamy przed siebie.





Wychodzimy na wiadukt.





Przekraczamy wiadukt, zerkamy na prawo.



Wkraczamy na drogę prowadzącą do Byczyny. Nagle rozpogadza się.





Na skraju lasu rośnie ciekawie rozgałęziony dąb szypułkowy - Quercus robur.



Na niektórych drzewach widać nalot rudej zielenicy - Trentepohlia.





A poza tym wędrujemy przez stosunkowo młody bór bardzo mieszany.





Wkrótce wejdziemy do Byczyny.



Mijamy kolejne drzewa opanowane przez rudą zielenicę z rodzaju Trentepohlia.



Mijamy okazały dąb szypułkowy - Quercus robur. Jego pień porastają porosty.



Na skraju Byczyny znajduje się kapliczka.



Oto byczyńska cywilizacja.







Kiedyś była to ulica generała Korczyńskiego, teraz nosi nazwę Na Stoku, ale stare nazwy wciąż można oglądać na budynkach.



Tak jest na prawie całej długości.





Pstrykanie kończę przy byku z byczyńskiego rynku.