Podczas tej sobotniej wycieczki chodziło przede wszystkim o delektowaniem się urokami zimy jako takiej oraz oddaleniem się tak bardzo daleko od smogu jak tylko to możliwe. Zatem wybraliśmy się do kompleksu leśnego położonego na południe od Chrzanowa Kątów. Często odwiedzam to miejsce. Zaczynamy od widoku placu znanego jako Błonia Chrzanowskie. Na horyzoncie majaczą drzewa iglaste. W przyszłości zobaczymy tutaj bloki.





Bloki powstaną tutaj.





Teraz wkraczamy na teren byłej linii kolejowej. W drzewostanie oczywiście dominuje brzoza brodawkowata - Betula pendula.



Czerwony akcent to dereń biały - Cornus alba.



W koronach drzew widać gniazda srok.



Przyspieszamy. Barwne zdjęcia robią wrażenie czarno-białych.







Oto teren przeznaczony pod budowę osiedla z programu Mieszkanie +.





Osiągamy ulicę Leśną. Mijamy trawers byłej kopalni Matylda.







Na lewo od nas wyrasta samotna sosna zwyczajna - Pinus sylvestris. Kiedyś tam znajdowała się hałda kopalni.



Teraz idziemy odcinkiem ulicy Spacerowa.





Zaczyna się odcinek byłej linii kolejowej teraz przekształcony w ścieżkę rowerową. Po obu stronach teren jest podmokły.







Wkrótce zbliżymy się do ulicy Ligęzów. Zasłania ją olszyna.





Oto ulica Ligęzów. Zmierzamy nią w kierunku lasu. Tam dopiero zacznie się prawdziwe delektowanie pięknymi okolicznościami przyrody.

Mijamy olszynę poprzedzającą zwarty kompleks leśny.



Jesteśmy w typowym lesie gospodarczym.





Przecina go obwodnica. Teraz to ulica Żołnierzy Wyklętych. Zerkamy na lewo, zerkamy na prawo.





Przeszliśmy na drugą stronę. znajdujemy się borze dosyć mieszanym. Przyszłe pokolenie tego lasu to buk pospolity - Fagus sylvatica.







Las to po prostu uczta dla oczu.



Śnieg na rdzawych liściach młodego buka pospolitego - Fagus sylvatica daje niesamowity efekt.



Osiągamy pierwsze walne skrzyżowanie. Aby pójść na Groble musimy skręcić w prawo.



Na razie odbijamy w lewo, aby zobaczyć stan wylotu sztolni z kopalni Matylda. Po drodze przyglądamy się dębowi czerwonemu - Quercus rubra.





A poza tym las - bór jakiś tam - jest po prostu piękny.



W drodze ku sztolni przecinamy jeden z cieków składających się na zlewnię Matyldy.



Wylot sztolni pozostał ściśnięty, tak jak to pamiętam z poprzednich wizyt. Przed nim znajduje się rozlewisko.





Wróciliśmy na główną drogę, czyli trakt wiodący do stawów Groble. Było jakieś ostrzeżenie, ale nie przejęliśmy się nim.





Nie tylko my je ignorowaliśmy.



Czas przyjrzeć się drzewostanowi. Zwracam uwagę na liczne dość chude świerki pospolite - Picea abies.



Oto pierwsza napotkana poręba a zarazem uprawa leśna. Jest malowniczo.





I znowu las jako taki i ciek płynący równolegle do drogi.