W kolejnym odcinku poruszamy się trasą oznaczoną kolorem zielonym.



Zbliżamy się do południowo-zachodniego skraju Grodziska Małego. Po drodze zauważamy zarośla z jeżynami - Rubus sp. sp.



Generalnie osiągnęliśmy skraj buczyny.



Jest oznakowany szlak.



Idziemy dalej. Jak widać tutejsza buczyna była rżnięta, ale jakoś się odnawia.



Trochę starych drzew pozostawiono.



Lokalnie znajdujemy większe skupiska sosny zwyczajnej - Pinus sylvestris.



Teraz mozolnie zdobywamy stromy stok celując w odsłonięcia wapieni.







To odsłonięcie jest byłym kamieniołomem.



Idąc dalej mijamy buka pospolitego - Fagus sylvatica o malowniczych korzeniach.



Oto ten kamieniołom z bliska.





W tej okolicy na wapiennych płytach wyrasta mech z rodzaju Ortotrichum.





Oto inny fragment tego kamieniołomu.



Oto kolejny buk pospolity - Fagus sylvatica o niesamowicie ukształtowanych korzeniach.



Osiągnęliśmy szczytowe partie wzniesienia.



Na północ i zachód od nas rozciąga się coś w rodzaju boru. Wśród drzew pojawia się świerk pospolity - Picea abies.





Są tu także okazałe buki pospolite - Fagus sylvatica. Oto pierwszy z nich.

Rozglądamy się podziwiając kolejne stare buki pospolite - Fagus sylvatica.





Ruszamy dalej na zachód przemieszczając się przez bardzo mieszany bór. Są nawet wykroty. Tutaj pole do popisu mają jeżyny - Rubus sp. sp.





W prześwicie drogi majaczy wzgórze i rezerwat Bukowica.



Oto to miejsce w lepszym widoku.



Jesteśmy już na drodze z Zagórza. Okolicę przecina linia wysokiego napięcia.



Przekraczamy drogę. Oglądamy zabytkowy krzyż przydrożny.









Jego okolicę ozdabia muchomor czerwony - Amanita muscaria.







Teraz udajemy się w kierunku boru rosnącego na wschód od Bukowicy.



Las jest borem o niejasnej przynależności fitosocjologicznej. Pojawia się w nim sporo młodych buków pospolitych - Fagus sylvatica.







Powoli idziemy dalej. Las jest zdecydowanie dziełem rąk ludzkich.