Teraz przemieszczamy się w obszarze zabudowy Płazy. Ulicą Harcerska schodzimy do źródła Płazianki.





Obszar misy źródłowej jest bardzo zaniedbany.



Zerkamy na nią z góry poprzez gałąź lipy drobnolistnej - Tilia cordata.



Tak to wygląda z dołu.





Na szczęście na górze znajduje się miejsce na popas i odpoczynek.



Opuszczamy tę okolicę. Chociaż gromadzą się nad nami czarne chmury nie lękamy się.





W przydrożnych zaroślach pojawia się lilak - Syringa vulgaris porażony przez mączniaka. Podobno teraz to tylko Erysiphe syringae-japonicae.



Idziemy dalej. Oto kolejna porcja czarnych chmur.





Luki pomiędzy chmurami są intrygujące. Na drugim zdjęciu pojawia się zarys Ameryki Południowej.





Teraz ten kształt się rozmywa.



Mijamy kamienną podmurówkę po zburzonym domu.



Niebo zdaje się przejaśniać. Przydrożne drzewa to olsze czarne - Alnus glutinosa.

Idziemy dalej. Jesteśmy ciągle po lewej stronie drogi. Teraz mijamy zarośla z dzikim bzem czarnym - Sambucus nigra. Poza tym zielenieje tutaj pokrzywa zwyczajna - Urtica dioica.



Kolejny cel naszej wędrówki znajduje się w luce w barierce po prawej stronie drogi.



W drodze do tego miejsca mijamy skrzyżowanie z ulicą Górska.



Schodzimy w dolinę Płazianki zwanej też Płazanką.



Tutaj najważniejszym obiektem jest obelisk upamiętniający katastrofę komunikacyjną.





O posadzonym tutaj bukszpanie - Buxus sempervirens chińska ćma się nie dowiedziała.



Ważną rolę pełni tutaj Chrystus Frasobliwy.



W tej okolicy idąc w górę potoku dochodzi się do czegoś w rodzaju wodospadu.



Oto widok na dno cieku powyżej wodospadu.



Wracamy. Wody jest mało.





Naszą uwagę przyciągnął blok wapienia ze śladami po korzeniach drzew.



Zerkamy w dół, zbliżamy się do terenu pod kładką.





Pod nogami znajduje się sporo śmieci.

Dochodzimy do kładki.





Zerkamy za siebie.



Z góry zerkamy z biegiem doliny.



Przeprawiamy się na drugi brzeg.



Tamże zauważam niecierpka himalajskiego - Impatiens glandulifera.



Zerkamy w górę. Czarne chmury nadciągają. Nie jest dobrze, ale odwrotnej drogi nie ma.



Idziemy teraz wygodną, ale polną drogą.





W przydrożnych zaroślach zauważamy nawłoć kanadyjską - Solidago canadensis.



Mijamy pole uprawne.



Wkraczamy w zalesiony wąwóz.







Przechodzimy pod koroną buka pospolitego - Fagus sylvatica.



Przed końcem zarośli obserwujemy wyniosłe jesiony wyniosłe - Fraxinus excelsior.