Teraz schodzimy w dół na dno wąwozu.



Zerkamy od nogi.



Na kamieniu wyrasta stożka ostrokrężna - Conocephalum conicum.





Mijamy nerecznicę samczą - Dryopteris filix-mas.



Idziemy dalej w górę wąwozu.





Idziemy dalej. Nad nami znajduje się powalony buk.



W tej okolicy widać skutki naturalnej akcji w stylu "przeminęło z wiatrem".





Idziemy jeszcze wyżej. Wąwóz ma klasyczny przekrój litery V.







Oto najważniejsze miejsce w tej okolicy, czyli odsłonięcie retu, najwyższego piętra triasu dolnego. Stąd także sączy się woda.



Obejrzałem co trzeba. Zawracamy. Powalony buk jest dobrym punktem odniesienia. Tutaj także sączy się woda.



Przyglądamy mu się bliżej idąc z lewa na prawo.







Poszliśmy dalej.

Schodzimy w dół. Nad nami nachyla się gałązka wiązu górskiego - Ulmus glabra.



Kolejna gałązka to po prostu klon zwyczajny - Acer platanoides.



Mijamy kolejne bujne krzewy.



Sporo tutaj wietlicy samiczej - Athyrium filix-femina.



Mijamy powaloną brzozę brodawkowatą - Betula pendula.



Idziemy dalej.



Mijamy miejsce, gdzie Znajduje się buk ze źródłem.







Jesteśmy już w dolnej części wąwozu. Minęliśmy okolicę, którą przeszliśmy uprzednio idąc pod górę.





Oto brzoza brodawkowata - Betula pendula przytulona do buka pospolitego - Fagus sylvatica.



Na drzewie wyrasta między innymi białoporek brzozowy od niedawna Fomitopsis betulina.





Teraz zerkamy na gałązkę grabu zwyczajnego - Carpinus betulus. Jest blisko, coraz bliżej.







Zerkamy na końcowy odcinek wąwozu.