Aby pójść dalej z ulicy Gajowej należy w pewnym momencie wejść do lasu aby zacząć schodzić w dół prawym brzegiem tytułowego wąwozu. Chociaż jest to swoista "szlakostrada" bardzo trudno odnaleźć jej oznakowanie. Tym razem udało się. Mamy nawet wydeptaną ścieżkę.



Znaki pojawiają się nieco dalej.





Głębia wąwozu skrywa się za tymi drzewami.



Schodzimy dalej.



Oznakowanie szlaku i przyrodniczej ścieżki dydaktycznej pokrywają się.



Ścieżka biegnie przez gęsty młodnik. Tutaj część starego lasu została "zniknięta" po części siłami natury. Po prostu przeminęło z wiatrem. W drzewostanie dominuje klon jawor - Acer pseudoplatanus oraz dereń świdwa - Cornus sanguinea.





Poszliśmy kawałek dalej. Oznakowanie ścieżki widać, ale jest schowane. Wiemy którędy w dół. Widać za to głębię wąwozu.



Pochodzimy ku krawędzi zerkamy w dół.









Wracamy na ścieżkę.





Teraz znajdujemy się na płaskiej przestrzeni w luźnym drzewostanie. Mamy tutaj pewną domieszkę brzozy brodawkowatej - Betula pendula.



Głębia wąwozu skrywa się na młodnikiem. Jest jeden okazały buk pospolity - Fagus sylvatica.



Wychodzimy na kolejna otwarta przestrzeń, której wygląd jest pokłosiem akcji przeminęło z wiatrem. To stało się kilka lat temu.

Teraz ścieżka jeszcze jest widoczna.



Teraz ścieżki znowu nie widać. Jest za to płat orlicy pospolitej - Pteridium aquilinum.



Zerkamy w górę, podziwiając rozświetlone słońcem liście buka pospolitego - Fagus sylvatica. Intuicyjnie schodzimy w dół.





Ścieżka znowu jest widoczna. Przy okazji mijamy brzozę ciemną - Betula pendula ssp. obscura przytuloną do buka pospolitego - Fagus sylvatica.





Nieco dalej w lesie pojawia się brzoza brodawkowata - Betula pendula.



Idziemy dalej. Ścieżkę jeszcze widać, ale stwierdziliśmy, że to chyba nie jest oznakowany trakt.







Zerkamy ku krawędzi wąwozu. Las jest piękny.



Zerkamy przed siebie, przedzieramy się przez coś takiego. W tej okolicy powinno znajdować się zejście na dno wąwozu.







Podziwiamy samotną sosnę zwyczajna - Pinus sylvestris i w tym momencie wiem, że rozwinęliśmy się z oznakowanym odcinkiem przyrodniczej ścieżki dydaktycznej.



Przed nami znajduje się trudna do przejścia gęstwina.



Odbijamy w lewo, ku krawędzi wąwozu. Szukamy dogodnego zejścia na jego dno.