Opuszczamy rejon Stoskowej Góry.





Gnamy przed siebie w taki sposób aby do tytułowego wzgórza podejść od zachodu.





Jesteśmy w buczynie. Teren nieznacznie się podnosi.





W runie lasu pojawia się sałatnik leśny - Mycelis muralis.



Widać już stromy stok diablej Góry. Na pierwszym planie znajduje się pień złamanego buka pospolitego - Fagus sylvatica opanowanego przez hubiaka pospolitego - Fomes fomentarius.



Pod kikutem rośnie jego następca. Jest też martwe drzewko.







Zaczynamy wspinaczkę przechodząc obok kolejnego martwego drzewa.





Tutaj także występuje hubiak pospolity - Fomes fomentarius.



Na jednym z owocników malowniczo pokazała się rosa.



Przyglądam się bukowi pospolitemu - Fagus sylvatica.



Kolejne drzewo jest opanowane przez jednoroczną białawą gąbczastą hubę.





Osiągnęliśmy kolejną terasę.



Żarty się skończyły. Stok jest bardzo stromy.



Mijamy kolejne drzewo opanowane przez hubiaka pospolitego - Fomes fomentarius.





Jesteśmy prawie pod szczytem. Tutaj drzewa mają korzenie prawie na wierzchu.







Oto ostatni etap przed szczytem. Pewną zaporę stanowi odsłonięcie wapieni falistych.