Właściciele kamieniołomu Dubie planują między innymi zniszczenie tytułowej doliny. Dlatego postanowiłem udokumentować, jak ta okolica wygląda przed zaplanowaną katastrofą. Zajechaliśmy do końca drogi przecinającej zabudowę Dębnika. Zerkamy na południowy-zachód.



Ruszamy na wschód, znaczy się w kierunku lasu. Po drodze zauważamy kwitnące amerykańskie nawłocie - Solidago. Ostatnio tą drogą wędrowałem w 2013 roku.







Stajemy na skraju lasu. Tablica wyraźnie opisuje co tutaj jest. Tym nie mniej dla firmy działającej po południowej stronie tak samo opisanego lasu oraz innej firmy, planującej podjęcie analogicznej działalności niemalże w sąsiedztwie tej tablicy nie ma to większego znaczenia.



Ruszamy na południe ścieżką biegnącą wzdłuż krawędzi lasu.







Osiągamy początek Doliny Zbrzy.



Zachowując należytą ostrożność schodzimy na dół.





Nad krawędzią lewego brzegu znajduje się taki okazały buk pospolity - Fagus sylvatica. Ma omszałe korzenie. Sprzyja paprociom.





Tak wygląda, kiedy patrzymy w górę w osi jego pnia.



Ruszamy w dół z biegiem rzeki, której tutaj chwilowo brak. Efekt kamiennej rzeki świadczy, że woda na powierzchni bywa.



W żwirowisku dennym dominują wapienie i dolomity dewony. Trafiają się tak jak tutaj piaskowce jury środkowej.



W dalszym ciągu widać efekt kamiennej rzeki. Idąc w dół mijamy klon jawor - Acer platanoides.



Trafiają się także osady środkowego piętra antropocenu.



Idziemy dalej trzymają się dna rzeki. Na lewo zdecydowanie mamy rezerwat, na prawo, trudno powiedzieć, chociaż dolina jest jego granicą.



Pewną osobliwością z prawego brzegu jest ta grupa klonu jaworu - Acer pseudoplatanus.



Idziemy dalej.



Czasami pojawiają się widoki godne obrazów impresjonistów.



Nieco dalej w korzeniach okazałego buka pospolitego zauważamy paproć. To nerecznica szerokolistna - Dryopteris dilatata.



Teraz przechodzimy ścieżką wzdłuż lewego brzegu doliny.



Ponownie zerkamy na dno kamiennej rzeki. Dominują wapienie i dolomity dewonu.







Znajdujemy się w miejscu, gdzie dolina wyraźnie się rozszerza.





Znajdujemy się na skrytym pod biomasą namulisku na dnie znacznie rozszerzonej doliny.



W drodze w dół mijamy nerecznicę samczą - Dryopteris filix-mas.



Rzeka musiała tędy płynąć bardzo wartko, skoro odsłoniła tylko część skrytego pod biomasą żwirowiska.





Powoli opuszczamy to namulisko. Dolina ponownie zwęża się.



Zanim poszedłem dalej zauważyłem w cieniu drzewa na prawym brzegu rzadkiego wątrobowca. Czy jest to częściowo chroniona skosatka zanokcicowata - Plagiochila asplenioides czy tylko skosatka parzochowata - Plagiochila porelloides nie jestem w stanie teraz odpowiedzieć.



W tym odcinku zaliczyliśmy pierwsze niecałe 250 metrów doliny.

(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 01.listopada.2018)