Kontynuujemy wędrówkę. Zbliżamy się do północnego skraju Doliny Zbrzy.



Schodzimy na dół.





Oto jej dno.





Docieramy do miejsca, gdzie widać rumosz z dna wąwozu. Rodzaj żwirowiska.



Rozglądając się znajdujemy pierwszego w tej okolicy kruszczyka szerokolistnego - Epipactis helleborine. Ten jeszcze nie kwitnie.





Buczyna w tym miejscu jest bardzo piękna, gęsta. To pogranicze z rezerwatem Dolina Racławki.



W tym momencie zdecydowanie odbijamy w górę. Wybieramy ścieżkę na północno-wschodnim stoku Czerwonej Góry.





Jak widać, jest to odcinek szlaku turystycznego.





Kończy się stromy odcinek drogi.



Wychodzimy z lasu. Znajdujemy się w Dębniku. Dolina Zbrzy znajduje się za łąką.



Szybko mkniemy przed siebie. Docieramy do skraju Łomu Karmelickiego.



Skręcamy w lewo, przemykamy przez wieś.



Po krótkim popasie, bez pstrykania odbijamy do lasu. Przechodzimy obok pomnika walka partyzanckich.



Wchodzimy do lasu. Ścieżka prowadząca w stronę Siedlca jest ledwo widoczna.





Tym nie mniej trasa wędrówki jest malownicza.







Teren staje się wilgotny. Na drodze widać kałuże.





Wśród roślin zauważam miętę polną - Mentha arvensis.





Idziemy dalej.





Wchodzimy w buczynę. Jesteśmy gdzieś tak w połowie lasu między Dębnikiem a Siedlcem.



Pojawiają się pierwsze od dłuższego czasu kruszczyki szerokolistne - Epipactis helleborine.





Zbliżamy się do trawersu kamieniołomu Piaskowa Góra. Znajdujemy kolejne, już owocujące kruszczyki szerokolistne - Epipactis helleborine.





Mijamy rejon Piaskowej Góry.







Na poboczu drogi, po obu jej stronach, w większej ilości pojawia się korzeniówka mniejsza - Monotropa hypophegea.







Zbliżając się ku południowemu skrajowi lasu zerkam od czasu do czasu w lewo.