Idziemy dalej. Minęliśmy boczną dolinkę. Przejaśniło się.





W okolicy, w bujnych zaroślach dominują amerykańskie nawłocie - Solidago.



O tej porze roku skałki widać z ledwością.



Teraz mijamy olszę szarą - Alnus incana z licznymi czarcimi miotłami na pniu.



Kolejny odcinek drogi przypomina zielony tunel.



Za zakrętem znajduje się okazała skałka. To scypuł.





Na skałce rozwija się babka średnia - Plantago media.



Są ciekawe mchy. Prawdopodobnie to rokiet cyprysowaty - Hypnum cupressiforme.



Jest zanokcica skalna - Asplenium trichomanes.



Idziemy dalej. Zerkam za siebie. Oto scypuł skryty za drzewami.



Ruszamy dalej w głąb doliny.





Na skraju drogi od strony cieku wyrasta lepiężnik różowy - Petasites officinalis.



Przed nami kolejny zakręt. Idziemy dalej.



W tych skałkach mają znajdować się jaskinie.



Wapień jurajski budujący tę skałkę ma strukturę gruzłową.



Zbliżamy się do jamy.



Pod nią wyrasta wątrobowiec. Jest to stożka ostrokrężna - Conocephalum conicum.



Przyglądamy się bocznym szczelinom.





W ich wnętrzu znajdujemy artefakty "kultury brodelskiej."





Wracamy na drogę.



Dno potoku Brodła jest w tej okolicy suche.



W dalszym ciągu podążamy w głąb doliny.



Tutaj widać próby poskramiania rzeki, bo droga jest najważniejsza.





Skałki skrywają się w zaroślach.



Idziemy dalej. Rzeka jest poskramiana.



Zawracamy.



Ponownie mijamy Scypuł.





Zerkamy w chaszcze za Scypułem.



Zerkamy w boczna dolinkę. Nad nią przebiega linia wysokiego napięcia.



I jeszcze oficjalna informacja o tym miejscu. Tablicę zauważyliśmy dopiero przy wyjściu.



I teraz mogliśmy do Chrzanowa powrócić tak po prostu. Poniosło nas jednak na drugą stronę Wisły. Oto zdjęcia z przeprawy promowej w Podłężu.





Tym sposobem przejechaliśmy się przez Miejsce, Spytkowice, Zator.