I tak dotarliśmy w pobliże ruin pałacu Potulickich i Sapiechów. Mieliśmy nadzieję, że przynajmniej z daleka dobrze go sobie obejrzymy.





Stoimy przy ogrodzeniu. Wiadomo ruiny ale zarazem plac budowy.





Zerkamy w okoliczne chaszcze.



I nagle okazało się, że za przyzwoleniem właściciela można pójść dalej.





Wchodzimy do środka, zachowując należytą ostrożność.









Widać ogrom prac, które muszą tutaj zostać wykonane.











Plan na najbliższą przyszłość zakłada, że w tym miejscu odbędzie się bal sylwestrowy 2030 roku.





Na razie mamy taki widok za oknem.



Wychodzimy.



W okolicy dworu wciąż rośnie drzewiasty cis pospolity - Taxus baccata. Poznaliśmy się w końcu lat 80. ubiegłego wieku. Ginie w zieleni, ale jest.





Opuszczamy park.



Mijamy byłą kuźnię.







Mijamy wschodnie obrzeże parku.





Idziemy drogą w stronę kościoła. Po drodze mijamy uschnięte drzewa.





Między drogą a parkiem znajduje się iluzoryczna fosa.



Zbliżamy się do kościoła.



Zauważamy atak klonów zwyczajnych - Acer platanoides na obrzeże parku.



Kościół obejrzeliśmy z daleka.



Na skraju parku zauważyliśmy kwitnącą knieć błotną - Caltha palustris. Towarzyszy jej przekwitający czosnaczek pospolity - Alliaria petiolata.



A potem okazało się, że aby powrócić do Chrzanowa, należy skorzystać z pociągu. Pognaliśmy na dworzec kolejowy Gorzów Chrzanowski.



Tutaj mając nieco czasu udokumentowałem kwitnący i owocujący starzec zwyczajny - Senecio vulgaris.





Jest też jaskier ostry - Ranunculus acris.



Perony dworca są raczej zadbane.