Idziemy dalej. Zagłębiamy się park. W runie lasu zauważamy spory płat zawilca gajowego - Anemone nemorosa.
Teraz zwracamy uwagę na bardzo wyniosły jesion wyniosły - Fraxinus excelsior.
Idziemy dalej. Jest zielono.
Teraz w runie pojawia się podagrycznik pospolity - Aegopodium podagraria.
Dotarliśmy do południowej granicy parku. Tutaj dominują okazałe dęby szypułkowe. Wiele z nich ma status pomnika przyrody ożywionej.
Ścieżka biegnie pomiędzy dębami.
Pomiędzy roślinnością zielną zaczyna rozwijać się chmiel zwyczajny - Humulus lupulus.
Nieco dalej, za niewielkim strumieniem, w parku rządzi olsza czarna - Alnus glutinosa.
Bliżej nas znajduje się okazały dąb szypułkowy - Quercus robur.
Zerkamy w głąb parku.
Zerkamy przed siebie.
Ponownie zerkamy w głąb parku. Zielony dywan pod drzewami to turzyca drżączkowata - Carex brizoides.
Jest urokliwie.
Oto olszynka.
Oto kokoryczka licznokwiatowa - Polygonatum multiflorum.
Kolejne odcinki ścieżki są bardzo zarośnięte. Widać mało kto tędy chodzi.
Pojawił się okazały grzyb. To drobnołuszczak jeleni - Pluteus atricapillus.
Ciąg dalszy za chwilę.
(wypowiedź edytowana przez piotr_grzegorzek 24.września.2018)