U nas w lesie wszystko zasypane na conajmniej pół metra. Do zimówek nie mozna się dostać. Jedyne, co spotykam to porki brzozowe ze ściętych brzóz (znowu) i czyrenie. Tu taki jeden. Rośnie sobie od lat na wierzbie płaczącej.

Podobne okazy rosną też i u mnie. Ten okaz to też zainstalował się na bardzo starej wierzbie płaczącej.
\

Przy okazji ciekawostka: Wzdłuż koryta Pilicy i jej dopływach, zwłaszcza Wolbórki zasiedliło się mnóstwo bobrów. W czasie gdy robiłem to zdjęcie powyżej z daleka dostrzegłem bobra podgryzającego wierzby. Niestety spłoszony zniknął w wodzie, a ja utrwaliłem ślad jego działalności.
\

Jolka - dla widoku takich pięknych grupek czyreni, jak na Twym drugim w kolejności zdjęciu, warto nawet dłuższy czas chodzić po zaśnieżonym lesie. Jeśli można, przedstawię swoje zdjęcie grzybowych dziwolągów z niedawnego czasu, gdy jeszcze można było stąpać po leśnej ściółce:

Hubiaki pospolite - na zdjęciu rodzinnym "dwupokoleniowym".
Na brzozie - Swoszowa, pow. Tarnów, 2005-11-12

Zygmunt,

nie dość, że zdjęcie wielopololeniowe, to idealnie ilustruje ono fakt, że grzyb dąży (i mu to się udaje) do zachowania POZIOMEGO położenia względem podłoża nawet wówczas, gdy drzewo się wywróci. Podobne, ale oczywiście nie tak ładne (hehehe) zdjęcie jest w niesamowitej książce, do której przekonał mnie Olaras a która traktuje o.... zresztą tytuł mówi sam za siebie: "Drugie życie drzewa" spółki autorskiej J.M. Gutowski, A. Bobiec, P. Pawlaczyk i K. Zub.

Pimpek

Wielokrotnie podziwiałem takie twory na powalonych pniach jodeł - z udziałem czyrenia jodłowego. Widać było wyraźnie, które owocniki wyrosły jeszcze przed, a które - po upadku drzewa. Jutro spróbuję poszukać z aparatem, rzecz jasna, takich grup grzybów w naturze, o ile pogoda pozwoli.

Dołoże i ja swoje trzy grosze z dzisiejszego rekonesansu wzdłuż brzegu Pilicy, gdzie tych czyreni jest tak dużo na wierzbach, topolach i leszczynie, że nie sposób byłoby wszystkie fotografować. Oto niekóre okazałe egzemplarze: jedynaki, bliźniaki i całe rodziny.
\
\

Skoro macie takie rewalecyjne miejsce gdzie " ...tych czyreni jest tak dużo na wierzbach, topolach i leszczynie..." warto poprzyglądać sie im bliżej ponieważ to najpewniej różne gatunki:-)
Na wierzbach oczywiście najczęściej znajdzie się Phellinus igniarius ss. str. ale także Phellinus punctatus (owocniki rozpostarte) i Phellinus conchatus (cienkie kapelusiki w dachówkowatych skupieniach).
Na toplach może trafić się Phellinus populicola, a jeśli te topole są osikami to Phellinus tremulae, a jak mielibyście wyjątkowy fart to wymierający i w Polsce znany tylko z Puszczy Białowieskiej Phellinus lundelii:-)
Na leszczynie wyrasta Phellinus nigricans i kilka gatunków tworzących owocniki rozpostarte np. Phellinus contiguus, Phellinus ferruginosus.
A jak są tam też jakieś olchy to może któraś żywi Phellinus alni.
:-)
PS
Cieszę się Pimpek,że książka Ci sie podoba:-)

Darek,

kniga jest pierwsza klasa :)

A pamiętacie, jak moje P.i. na wiosnę były idealnie białe ? https://www.bio-forum.pl/cgi-local/show.cgi?33/9266

Darku, dzięki za wskazówki. Pomocne mi będą w uporządkowaniu zdjęć wszystkich hubowatych, które porobiłem.