Las dębowy z domieszką olchy i innych w małej ilości. Moje zagłębie śluzowcowe :)
Takiego wielkiego wylewu to jeszcze żem nie widział.




Od Kazimierza dostałem zarodniki (nie pamiętam łacinskiej nazwy ani wątku :( ),
rozsiewałem w różnych miejscach tego zagłębia.
Zastanawiam się czy to nie jest właśnie tego efektem ?

Wygląda mi na Reticularia lycoperdon (Samotek zmienny)- dość wczesne stadium

Zarodniki, które wysłałem pochodziły od Berfeldia maxima. Jeśli wkrótce na śluzowcach pojawi się gładka skórka to samotek. Ciekawe, nazwa rodzajowa samotek a ja wiosną najwięcej napotykam ich w grupach nawet do kilkudziesięciu egzemplarzy, prawie zawsze na martwych olchach.

W tej fazie nie sposób stwierdzić co to może być. Pora roku odpowiednia na Reticularia lycoperdon, ale gdyby to miał być on, to raczej byłby monstrualnych rozmiarów. Wielkość raczej by mogła sugerować Brefeldia maxima. Jednak to gatunek późno jesienny. Teoretycznie wczesną wiosną panują podobne warunki, niemniej nie słyszałem o wystąpieniu tego gatunku o tej porze roku, ale kto wie... Trzeba zobaczyć jak będzie wyglądał po dojrzeniu. Wypadało by go teraz trochę przypilnować i zobaczyć jak się będzie rozwijał...

Wczoraj padał deszcz, śnieg i grad. Nad ranem mróz.
Sądziłem że już po nim, że będzie czarna bryja, a tu proszę :O.
Przybyło mu towarzystwa :)

starsze osobniki pokryły się naskórkiem, pod dotykiem gładki.
Pod naciskiem palców poddaje się jak pianka materaca.




(wypowiedź edytowana przez wzuhk 01.kwietnia.2012)

W obecnej chwili wygląda to jednak na Reticularia lycoperdon. Jeżeli to jest na prawdę on, zasługuje na miano monstrum i wpis do księgi rekordów śluzowców ;-). Niemniej wypadało by mu zajrzeć do środka, bo aż trudno w to uwierzyć. Widziałem spore okazy, ale ten to mastodont!

Chętnie zajrzę do środka, ale to chyba w tedy gdy zacznie prószyć ?

Warto zrobić zdjęcie z podziałką centymetrową

Nie musi samodzielnie wysypywać zarodników. Musi być dojrzały. Ten na zdjęciu jeszcze chyba potrzebuje trochę czasu. Ale może już się nadawać żeby obejrzeć mu zarodniki pod mikroskopem, choć dla pewności można mu dać jeszcze dzień czy dwa.

A zdjęcie z miarką jest bardzo dobrym pomysłem

Stan na dzień dzisiejszy i fota z miarką :)
Zarodniki to jedna wielka zbita bryja, można suszyć pod lampą biurową ?
Inaczej chyba spleśnieją ?

Suszyć najlepiej po prostu "w suchym i przewiewnym miejscu" - wystarczy położyć otwarte pudełko na parapecie. Lampa nie powinna zaszkodzić, o ile za bardzo nie podgrzeje zarodników.

Gdybym dostał fragment zarodni mógłbym spróbować się przyjrzeć co ma w środku i do czego to podobne. Intryguje mnie to monstrum ;-). Tylko nie wiem kiedy znajdę czas na ewentualne mikroskopowanie, na razie mam straszny młyn :/

To chyba szczególny klimat Ujścia Odry tak im sprzyja. W Puszczy Wkrzańskiej (napotykam dość często okazy o średnicy 10-14 cm. Pamiętam też wątek prezentowany około dwa lata temu dziale "grzyby" pokazujacy R. lycoperdon o najdłuższym wymiarze ponad 20 cm. Nie mogę odnaleźć tego wątku ale coś kołacze w sklerotycznej głowie że też pochodził z Pomorza.
W rezerwacie Świdwie są dwie sąsiadujące dolinki, częściowo nawet graniczą z sobą. W obydwu rosną olchy w tym samym wieku, podszyt i ściółka też " na oko" identyczne. Jedna z dolinek to prawdziwe zagłębie samotków a w drugiej "nawet psa z kulawą nogą". Próbowałem dociec przyczyn tego stanu rzeczy, ale niestety bezskutecznie.

To ciekawe, muszą tam mieć rzeczywiście jakieś idealne warunki. W moich warunkach klimatycznych samotek o długości 10 cm to "wielki okaz". Ale wiadomo, "biegun zimna" ;-))) Widzę że gdzie indziej śluzowce już się budzą.. a u mnie w nocy do -5*C a ostanie dwa dni śnieg leżał... Jeszce dzisiaj są resztki...

A z występowaniem śluzowców bywają niewyjaśnione zupełnie sytuacje... U mnie często się zdarzą że leżą obok siebie dwie kłody - ten sam gatunek drzewa, ta sama faza rozkładu... i na jednej nie ma ani jednego a druga oklejona zarodniami kilku gatunków. też nie umiem znaleźć przyczyn takiej sytuacji...

Tak wygląda dzisiaj. Chyba posiada jakieś wewnętrzne zbrojenie. Wg. mnie bez niego by się rozsypał :)

Niesamowity!

A to zbrojenie to pseudowłośnia. Wbrew pozorom samotki potrafią się dość długo trzymać w takim rozsypującym się stanie. Czasami bardzo długo zachowuje się leżnia z resztkami pseudowłośni, nawet po wysypaniu się zarodników.

Reticularia lycoperdon...oto "bebechy" owego okazu:









Zarodniki wielkości od 7.01 do 7,68 um.

To jednak samotkowe monstrum. W całej dostępnej mi literaturze znajduję graniczną wartość do 10 cm...

Dziękuję,ja zaś jestem zaskoczony tak wczesnym pojawieniem się. Widywałem samotki w zeszłym roku w pobliżu. Ale znacznie później. I o normalnych rozmiarach. Łażę po lesie już trzeci rok (renta z zakazem pracy)i takiego grzmota widzę pierwszy raz. Ponadto fakt że rozsypałem zarodniki otrzymane Kazimierza nasuwały mi inną myśl.

W tym roku zima szybko odeszła... niestety... to i widocznie śluzowce się szybciej zaczęły budzić. Z reszta u was w afryce... ;-). U mnie na razie pusto, ale na niektórych jeziorach w niedziele dalej lód był a w olsach resztki zlodzonego śniegu leża a nocami było jeszcze i nawet -6, wiec na razie nie ma warunków, nawet dla zimnolubnych śluzowców. Ale chyba w 2009 roku, kiedy zima była wyjątkowo ciepła (a raczej nie było jej wcale) znalazłem w styczniu Amaurochaette atra - świeżego. Są gatunki którym wystarczy kilka stopni powyżej zera. Samotki akurat lubią chłodniejsze okresy... Ale rozmiar jest powalający. Chyba jakiś na dopingu ;-).
Może się zdarzyć, że na tym samym pniaku jeszcze raz się pojawią kolejne samotki. Niektóre śluzowce potrafią mieć kilka takich powtórek w tym samym miejscu, jeśli tylko są odpowiednie warunki. W ogóle warto chyba ten pniak odwiedzać co jakiś czas. Czasem bywa tak, że są takie pniaki czy kłody na których ciągle się pojawiają kolejne gatunki, przez cały rok.

Tak wygląda dzisiaj.
Na tym pniaku późniejsze osobniki się całkowicie rozsypały, a te pierwsze jak widać :)


Szukałem innych ale znajdywałem tylko ruliki oraz samotki w stanie rozkładu.