Z takimi hubkami jeszcze się nie spotkałam (jak z wieloma innymi;). Rosły w buczynie z domieszką starych sosen, na leżącym na ziemi bukowym konarze.





Te hubki są maleńkie...









Bardzo proszę o pomoc w oznaczeniu:-)

(wypowiedź edytowana przez Grazyna_Domian 11.grudnia.2007)

I jeszcze dołączam przekrój

Hm, zanim wyrażę swoje zdanie chciałbym wiedzieć czy ten grzybek pachnie jakoś?

Kurcze,znów się wcinam Grażyna, ale przed chwilką zamieściłem to:
https://www.bio-forum.pl/messages/33/140755.html
i to może być chyba ten sam gatunek.Jeśli tak,usunę swój wątek.Mój( bez krojenia,bo jest tylko jeden) nie pachnie jakoś szczególnie(w zasadzie wcale nie pachnie).

Niestety Darku, wstyd się przyznać ale... nie wąchałam go:( Zrobiłam to dopiero teraz gdy jest już niemal całkiem suchy i w tym stanie nie pachnie wcale.

W takim razie powstrzymam się zwyrażeniem opinii do czasu kiedy zobaczę go pod mikroskopem:-)

Miodzio:-) Może się dorzucę, jeśli uda mi się tego alpinistę ściągnąć! Też na buku (bukowi dawno temu zupełnie obcięto koronę, w zasadzie od lat jest to pniak, tyle tylko, że bardzo, bardzo wysoki...)

(wypowiedź edytowana przez mykola 12.grudnia.2007)

To jest jeszcze jeden dowód na to jak bardzo mylące mogą byc zdjęcia :-)
Długi czas upierałem się, że ten grzyb to jest jakiś gatunek Antrodiella :-) Na przykład Antrodiella fragrans.
Mój upór na nic się zdał ponieważ ponieważ wyszło, że jest to Skeletocutis nivea :-(
Najbardziej zwiódł mnie rozmiar owocnika, kolor i budowa porów, w następnej kolejności kolor miąższu, a nade wszystko kolor kapelusza. Jednym słowem większość cech makro.
Ponadto nigdy w życiu nie widziłem tak wykształconego owocnika S. nivea - zupełny brak rurek na rozpostartej cześci łożyska.
Coś co wyglądało na wielki rarytas okazało się pospolitakiem.
Za zmianę kolorów obciążam porę roku i niskie temperatury nocami - szczególnie zwodniczy jest ten mocno przebarwiony brzeg owocnika tworzący ciemną strefę.

Pozostaje jednak dość duży znak zapytania ponieważ okaz jest sterylny - brak zarodników, które są bardzo ważne w Skeletocutis.
Inkrustowane zakończenia strzępek na ostrzu przegród międzyrurkowych i inne cechy budowy mikroskopowej wskazują jednak jednoznacznie na Skeletocutis. A w negatywnej selekcji: "ponieważ nie może to być inny gatunek" uznaję, że mamy tutaj nietypowy okaz Skeletocutis nivea.
Jeśli zapamietałas lokalizację kłody można by sprawdzić w przyszłym roku co sie tam rozwinie.

Dzięki Darku:-) Choć nie rarytas, to jednak nowy gatunek i dla projektowanego rezerwatu i całej, nie zbadanej jeszcze pod względem "nadrzewniaków" Puszczy:-) A to też ma swoją wartość. Z odnalezieniem tego konara nie powinnam mieć kłopotów, bo zdjęcia, które robiłam, dość dobrze obrazują miejsce z pewnymi charakterystycznymi punktami, jak chociażby ten guzowaty buk w tle. Będę szukać w przyszłym roku:-)

A mój ciągle wygląda jak nowy, i ciągle na prywatnej posesji (choć z tym akurat nie mam problemu, zwykle zagadam i pozwalają ściągać). Ale do tego nie sięgnę fizycznie, tylko lornetką - jest powyżej 4,3 m. Pewnie pierwej pień padnie, niż grzybek rozpoznany zostanie.